Cień Kitsune

Dzisiejsza recenzja to 1 tom serii: Trylogia Cień Kitsune, które pokochasz, a wiesz dlaczego? Dla Yumeko gotowa jestem zjeść beczkę soli, stawić czoła wszystkim przeciwnościom losu, o jakich przeczytasz, w tym tomie. Nasza bohaterka nie ma lekko, a to za sprawą pewnego skarbu, który musi strzec i ukryć, żeby nie wpadło w niepowołane ręce. Ile może zdziałać młoda dziewczyna nieznająca życia prócz tego, które wiodła w świątyni? Pewnie jesteś w stanie wyobrazić sobie, że wszystko to, co czeka za murami potrafi zachwycić, ale też przerazić. Od tego zaczyna się cała akcja, lecz muszę przyznać, że początek wolno się rozwija, ale za to końcówka to akcja na ciśnieniu plus 1000. :p

Świat, który odkryjecie z Yumeko pełen jest krwiożerczych demonów, magii, etykiet, mnichów, ludzi dobrych, jak i tych złych, więc jak poradzi sobie przed niebezpieczeństwem? Co oznacza słowo Kitsune ktoś ma jakiś pomysł? Nie pytam nikogo, kto już czytał :p. Mam nadzieję, że chociaż trochę zachęciłam was do przeczytania książki, bo nie tylko bohaterowie są warci uwagi, ale i cały ten świat, który jest tak różny od tego, co my sami znamy. Warte uwagi jest to, że poznasz punkt widzenia danego bohatera, więc będziesz wiedział, jakie podejście mają bohaterowie danym momencie w książce, i to według mnie jest super. Kolejnym plusem to słownik zwrotów i postaci, więc lepiej zrozumiesz, kto, kim, czym jest jak np.… Kitsune. Cała ta historia przypomina mi coś ze świata japońskich, koreańskic...

Bardzo przyjemna historia utrzymana w klimacie anime. Bohaterowie są bardzo wyraziści, dzięki czemu trudno przejść obok nich obojętnie. Powieść opiera się głównie na podróży, podczas której Yumeko i towarzyszące jej osoby co jakiś czas atakowani są przez najróżniejsze potworki i potwory. Poznają również różnych ludzi, którym Yumeko koniecznie chce pomóc. Dziewczyna choć świata nie zna i panujących w nim zasad, ma bardzo dobre serce i nie umie przejść obojętnie obok potrzebujących.
Mamy tutaj pół-kitsune, wojownika cienia, ronina i masę innych postaci, które ubarwiają powieść. Całość utrzymana jest japońskiej kulturze, a motywem przewodnim jest podróż, podczas której Yumeko musi dostarczyć bezpiecznie zwój do innej świątyni, a Tatsumi musi ten zwój odnaleźć. Podczas podróży atakowani są przez najrówniejsze stwory, spotykają też ludzi w potrzebie, którym Yumeko koniecznie chce pomóc.
Cała książka bardzo mi się podobała i nie mogę się doczekać kontynuacji!

To powieść, w której rozdziałach naprzemiennie poznajemy jedną historię z dwóch perspektyw - Yumeko, uroczej i naiwnej dziewczyny-kitsune oraz Tataumiego - wojownika Klanu Cienia posługującego się wyjątkowym, demonicznym mieczem.

Główny motyw w tej książce to droga, bohaterowie zjednoczeni wspólnym celem udają się w podróż, podczas której będą musieli stawić czoła licznym niebezpieczeństwom oraz spotkają intrygujących towarzyszy.

To co najbardziej podobało mi się w tej książce to jej klimat - jest naprawdę przyjemny, a największym smaczkiem są nawiązania do japońskiego języka oraz to, że w przedstawionym tu świecie można spotkać yokai - stworzenia z demonologii japońskiej. Rzadko spotykam tego typu istoty w książkach, więc była to dla mnie duża zaleta.

Dodatkowo, książkę czyta się błyskawicznie i niezwykle lekko, strony same uciekają.

Pomysł na tę historię jest dobry, aczkolwiek trochę wtórny i przez to przewidywalny. Do tego bohaterowie nie do końca mnie ujęli, byli trochę za bardzo nijacy. Mogę powiedzieć, że ich polubiłam, ale nie, że mocno im kibicowałam i że wywoływali we mnie wiele emocji.

Liczyłam, że bardziej polubię się z tą powieścią, że głębiej się w nią zaangażuję. Może gdybym była młodsza to tak by się stało, jednak czytając ją odebrałam ją po prostu jako przeciętną młodzieżówkę, którą wyróżnia jedynie świat mocno inspirowany Japonią.

"Cień Kitsune" jest po prostu okey, w porządku, znajdzie swoich fanów, ...