Cień kata

Jeśli to jest - jak głosi slogan na okładce - "jeden z najbardziej cenionych cykli powieściowych fantasy XX wieku", to Bogu dziękuję że mamy już wiek XXI. Najpierw nasz bohater pobiera w cechu katowskim nauki, nudne jak odwar z lukrecji; następnie relegowany za niesubordynację wędruje, wędruje, wędruje, człowiek ziewa, on dalej wędruje i wędruje. Acha i cały czas nie może wyjść z miasta, tyle mrożących krew w żyłach przygód czeka na naszego zucha. Całość dobija naiwne pożądanie, jakie budzi w nim każda napotkana kobieta, opisane równie płomiennie jak cykl rozwojowy pantofelka w podręczniku do biologii II kl. liceum.Podsumowując - nuda grzechem pierworodnym książki. Być może dalej jest lepiej, bo to pięcioksiąg, ale ja po tej próbce nie mam ochoty sprawdzać.

Moim zdaniem jest to książka fascynująca. Narracja jest niespieszna -jak to w spisywanych po latach, już przyblakłych wspomnieniach. Może to zniechęcić, jednak urok tej książki kryje się gdzie indziej - w świecie przedstawionym. Świat w nieokreślonej przyszłości, pokryty odległymi od siebie ruinami współczesnych metropolii (akcja dzieje się najprawdopodobniej w obecnym Rio de Janeiro), gdzie technika egzystuje na równi z magią, a eksploracja kosmosu nie przeszkadza żyć ludziom w warunkach nieodległych od średniowiecza. Bohater, chociaż na początku cyklu faktycznie jest naiwny, zauroczony swoją profesją oraz ma skłonności do roztrząsania drobnych zdarzeń, w kolejnych częściach dorośleje.

Znajoma nakłoniła mnie do lektury tej książki i szczerze powiedziawszy pomimo oporów jakie miałam przed gatunkiem S-F to historia bardzo przypadła mi do gustu. Co prawda sama akcja rozwija się dość dziwnie - na początku wszystko dzieje się bardzo szybko, a potem nagle, gdzieś w połowie lektury nie bardzo wiemy co tak właściwie się dzieje... Nie ma żadnych skomplikowanych intryg, co jest raczej minusem, ale jak się ktoś nudzi to może zaryzykować przeczytanie tej serii.

Zgadzam się z tekeli. Książka może i jest pisana w sposób lekko zniechęcający, ale świat przedstawiony jest całkiem niezły. Severian lekko mnie irytuje, może nawet denerwuje, ale i tak polubiłem tę książkę (i jej treść) i zabieram się za dalsze tomy z nadzieją, że rozwinie się coś ciekawszego i nie będzie ekscesów w stylu walki na kwiaty.