Ciemne sekrety

Name: Ciemne sekrety
Rating: 7.96 (45 reviews)
ISBN: 9788375542912

Michael Hjorth, Hans Rosenfeldt

8.0 /10

Ocena 8.0 na 10 możliwych
Na podstawie 45 ocen kanapowiczów

Lista autorów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.0 /10

Ocena 8.0 na 10 możliwych
Na podstawie 45 ocen kanapowiczów

Opis

Najlepszy skandynawski kryminał 2010 roku!

Dojrzały debiut Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta Ciemne sekrety to znakomity, wielowątkowy i inteligentny kryminał, od którego trudno się oderwać! Autorom udało się uniknąć wielu pułapek i błędów, które często potrafią zepsuć niejeden kryminał. Powieść wciąga i trzyma w napięciu, ma ciekawych bohaterów, nieprzewidywalną fabułę, potoczysty język, impet i energię. To wszystko sprawia, że chce się tylko czytać dalej!

Ciemne sekrety to pierwsza część cyklu powieści kryminalnych z Sebastianem Bergmanem policyjnym psychologiem i ekspertem od seryjnych morderstw. W przygotowaniu druga część cyklu pod roboczym tytułem Nemezis.

Wszystko zaczyna się od telefonu na policję. Zaniepokojona matka zgłasza zaginięcie szesnastoletniego Rogera. Policja z Väster's z pewnym opóźnieniem podejmuje poszukiwania. Wkrótce w podmokłym lesie dochodzi do makabrycznego odkrycia... Staje się jasne, że wydarzyła się tragedia... Sprawa jest na tyle poważna, że do akcji wkraczają śledczy z Krajowej Policji Kryminalnej oraz Sebastian Bergman. Wszystkie tropy prowadzą do szkoły Rogera. To elitarne liceum zdaje się skrywać wiele ciemnych sekretów...

Tytuł oryginalny: Fördolda

Data wydania: 2011-05-01

ISBN: 978-83-7554-291-2, 9788375542912

Wydawnictwo: Czarna Owca

Cykl: Sebastian Bergman, tom 1

Seria: Czarna seria

Kategoria: Kryminał i Literatura detektywistyczna

Stron: 488

Mamy 4 inne wydania tej książki

Autor

Michael Hjorth

Urodzony 13 maja 1963 roku w Szwecji (Visby)

Szwedzki pisarz, reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Wspólnie z Hansem Rosenfeldtem jest autorem serii powieści kryminalnych, której głównym bohaterem jest policyjny profiler Sebastian Bergman. Razem z Tomasem Tivemarkiem i Johanem Kindblomem ...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Michael Hjorth

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Ciemne sekrety czyli trudna droga do poznania prawdy.

25.09.2022

Cykl z Sebastianem Bergmanem policyjnym psychologiem i ekspertem od seryjnych morderstw otwiera książka " Ciemne sekrety ", napisana przez duet autorski Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta. To wielowątkowy kryminał, który wciąga i zaciekawia, praktycznie od pierwszych stron. W chwili, gdy zaniepokojona matka zgłasza zaginięcie swojego kilkunasto... Recenzja książki Ciemne sekrety

@Malwi × 19

Chłopiec cebula

20.04.2020

RECENZJA @Link, @Link: Ciemne sekrety tom 1 W Szwecji na bagnach w Västerås znaleziono zwłoki 16-letniego chłopca. Brutalnie zamordowany otrzymał kilkanaście ciosów nożem i pozbawiony został serca. To postać bardzo złożona i przez całą powieść będziemy poznawać go warstwa po warstwie, niczym cebulę odzierać go będziemy ze wszystkich, ciemnych sek... Recenzja książki Ciemne sekrety

@coolturka104 × 7

CHŁOPAK BEZ SERCA

16.11.2019

Przeczytałam tę książkę, głównie dzięki rekomendacjom. Ja, jak to głupia ja, dodatkowo kupiłam całą serię, nie biorąc pod uwagę, że książki tego szwedzkiego duetu mogą okazać się niewypałem. Zostaje zgłoszone zaginięcie szesnastolatka. Mija weekend, a lokalna policja dopiero wtedy zabiera się za poszukiwania chłopaka z elitarnej szkoły. Niewybacz... Recenzja książki Ciemne sekrety

@anetakul92 × 3

Trupy w szafie po skandynawsku

29.06.2012

Kryminał cholernie wielowątkowy, wielopłaszczyznowy, inteligentny i zaskakujący. Nie dziw, że trzeba było dwóch dorosłych facetów, żeby napisać taką rozbudowaną fabułę. Nie dziw też, że potrzebowałem grubo ponad dwóch tygodni, żeby dotrzeć do ostatniej strony książki. Na koniec, jeszcze doczytałem, że to powieść debiutancka i… nie uwierzyłem. Zacz... Recenzja książki Ciemne sekrety

@fri2go

Zobacz wszystkie (6) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@Johnson

2020-06-09

8 /10

Przeczytane Ledżimi 📚2020 E-Book Kryminał

Bardzo, ale to bardzo dobry kryminał. Owszem długi, ale przez całą książkę zdążyłem poznać bohaterów, ich historie, sekrety, mroczną przeszłość i teraźniejsze życiorysy. Zarówno policji jak i cywilną część bohaterów. Świat przedstawiony idealnie! Ulice, domostwa, gabinety, miejsca - jakbym tam był. Tak umieć tworzyć świat w powieści. Bardzo dobre. Nie udało mi się wskazać mordercy aż do momentu kiedy pisarz pozwolił mi na to. Również zakończenie nr dwa, taka można powiedzieć scena po napisach strzeliła mnie w głowę. Niespieszny ale dobry szwedzki kryminał. Bardzo treściwa książka.

× 29 | Komentarze (1) | link |

@Sargento_Garcia

2022-09-14

7 /10

Przeczytane Sensacja kryminał

Od chwili gdy przeczytałem trylogię Millenium Stiega Larssona zainteresowałem się kryminałami skandynawskimi. Zaliczyłem m.in. książki Camilli Läckberg, Henninga Mankella, Mari Jungstedt ale chyba praca zbiorowa Hjortha i Rosenfeldt zrobiła na mnie największe wrażenie (zaraz po Millenium). Wartka akcja, dobra gra napięciem, perfekcyjnie oddane charaktery postaci jak i w ciekawy sposób przedstawiony obraz szwedzkiego społeczeństwa w szerokim tego słowa znaczeniu. Nie zdarza się to często w książkach których akcja łączy się ze sobą, ale w tym przypadku każdy kolejny tom, moim zdaniem, jest ciekawszy od poprzedniego.
Autorzy prowadzą akcje na kilku przenikających się i zazębiających płaszczyznach. W tej książce mamy:
- dziennikarza śledczego szukającego zaginionych emigrantów
- znalezione w lesie zwłoki pozbawione zębów i rozebrane do naga przez zakopaniem
- dwa wątki osobiste psychologa Sebastian Bergman związane z córką i kochanką
Mimo to czytelnik nie czuje się zagubiony, bo poszczególne wątki przedstawiane są w sposób czytelny i wyraźny.

Muszę się przyznać, że książki są wciągające jak chodzenie po bagnie. Każdy z tomów czytałem jeden dzień zaniedbując z lekka pracę – trudno, taka karma :o).

× 20 | Komentarze (2) | link |

@Asamitt

2020-02-01

5 /10

Przeczytane ✿ Cykle / Sagi / Wielotomowe Thriller/Kryminał/Sensacja ✈ Wymienione/Sprzedane Skandynawskie/Nordyckie tereny

Mam dylemat z oceną "Ciemnych sekretów". Tym większy, że książka Hjortha i Rosenfeldt to zdecydowanie moje tereny literackie, a czytanie ich książki przede wszystkim mi się wlokło.
Sam prolog (choć tutaj nie mamy wydzielonego podziału na części, rozdziały) daje scenę nakreślenie sytuacji kryminalnej. Zdecydowanie doszło do morderstwa, choć jego sprawca cały czas utrzymuje (i tak jest nazywany) iż jest mężczyzną, który nie jest mordercą. Taka odmiana od innych przypadków, ale czy oryginalna? A niech tam, w każdym razie w treści zawsze wiemy, kiedy staje się narratorem. Ostatecznie: mamy odnalezione zwłoki, w tle jest morderca, rozkręca się dochodzenie oraz poszukiwania podejrzanego, ewentualnie innych mających cokolwiek do czynienia ze sprawą. Wszystko wydaje się być typowe dla powieści kryminalnej, gdyby nie fakt, że przewagę bierze nie bezpośredni udział w śledztwie, a prywatne losy bohaterów z ekipy śledczej oraz kłębiące się rozterki przede wszystkim głównego sprawcy zamieszania, czyli Sebastiana Bergmana. Bo w sumie, gdy tylko pojawia się na horyzoncie nie robi się za miło i może jest nawet ciekawie, ale ostatecznie dla mnie osobowość psychologa przyćmiła inne aspekty lektury. Jego konstrukcja psychologiczna przywiodła mi na myśl Harrego Hola (ciekawe dlaczego;)). Jednak Nesbo potrafił przekonać mnie do swojego bohatera i nawet jego powtarzające się w treści nadużycia potrafiłam zrozumieć. Tymczasem Bergman zaczyna męczyć swoją osobą i nie ma co liczyć, że dalej...

» czytaj dalej

× 16 | link |

@Siostra_Kopciuszka

2021-09-28

7 /10

Przeczytane 📚Bieżące :) 👨 autor : Hjorth Michael, Rosenfeldt Hans

"Tajemnice bardzo ciążą. W połączeniu z poczuciem winy mogą człowieka przytłoczyć"

Pierwsze co do mnie dotarło z refleksji, po zakończeniu czytania tej książki, to fakt, że ma ona bardzo adekwatny tytuł do swojej treści. Ponieważ, rzeczywiście, wszystkie postacie wykreowane przez autorów, mają tam swoje tajemnice i są to ciemne, a nawet czasem, bardzo ciemne, sekrety. Ma taki sekret i matka zamordowanego nastolatka i inna matka, która jest też nauczycielką i pan dyrektor renomowanego katolickiego liceum i nawet paskudne indywiduum, Sebastian Bergman policyjny psycholog, który na obecną chwilę nie robi nic prócz popadania w seksoholizm.

Ta postać wyjątkowo się autorom udała, nie wiem, czy taki był zamysł, czy nie, ale wydaje mi się, że ze świecą by nie znalazł, chociaż pół czytelnika, który by tego akurat typa polubił. Nawet niemal łzawa scenka nad grobami rodziców, nie była na tyle przekonująca, by ze mnie wykrzesać, chociaż cień sympatii dla tego emocjonalnego troglodyty. Tak, tak, wiem, że trauma itd...ale...

Książka nie jest zła, zwłaszcza jak na debiut. Wartka akcja, mylenie tropów, zwłaszcza pod koniec. Nie nudziłam się i, mimo że można dostrzec pewne niedociągnięcia, nieścisłości, może nawet lekkie przegięcie (jak to z tak wiekową córką Sebastiana), to jednak ja oceniam tę książkę na dobra (sześć gwiazdek), plus, pamiętajcie, że gwiazdka dodatkowo dlatego, że to debiut. Pod koniec też autorzy z lekka zaszaleli z problematycznym, moim zdan...

» czytaj dalej

× 15 | link |

@elutka_a

2023-02-11

8 /10

Przeczytane kryminał zagraniczny

„Ciemne sekrety” okazały się lekiem na mój kryzys czytelniczy. Dobry, skandynawski kryminał świetnie poradził sobie z niemocą czytelniczą. Różnorodni bohaterowie byli ciekawi, dobrze zarysowani, konkretni. Morderstwa „logiczne”, „niebanalne”.

Główny bohater cyklu, psycholog Sebastian Bergman, nie miał, jak to zwykle bywa, problemów z alkoholem, ale z nadmiarem zdobyczy seksualnych. Jest to pokazane na tyle delikatnie, że jesteśmy po jego stronie. Za tym stoją jego traumy, tylko niektóre wyjaśnione, inne być może odsłonią się w dalszych tomach tego cyklu. Jest nielubiany przez współpracowników, chociaż doceniany za skuteczność.

Mimo jego potrzeby zdobywania kobiet, co traktuje jako wyzwania, to czasem pokazuje nam się jako człowiek, który potrafi się poświęcić i zachować człowieczeństwo w sytuacjach trudnych i wymagających postawy bardzo zdecydowanej.

Bardzo dobrze się czyta, mimo objętości, której się właściwie nie zauważa.

× 13 | link |

@Anjo

2022-02-25

8 /10

Przeczytane ✅Skandynawskie klimaty ✅Kryminał, sensacja, horror, thriller.

Nie pomyślałabym, że ta pozycja jest debiutem pary dwojga scenarzystów - jest zaskakująco dobrze skonstruowana. Poszlaki, tajemnice i ciemne sekrety bohaterów w sam raz wpisują się w idealnie dobrany tytuł tej intrygującej historii zabójstwa 16 - letniego chłopca. Gdzieś w połowie lektury wydawało mi się, że chyba rozszyfrowałam zabójcę. I miałam rację - wydawało mi się, ponieważ rozwiązanie zagadkowej postaci zabójcy padło zupełnie z innej strony niż to początkowo zakładałam.

Pierwszy kontakt Panem Profilerem? Mocno średni. Z racji, iż Bergmann miał wszystko i wszystkich w głębokim poważaniu, trudno było się z nim choć trochę polubić. Gwiazda cyklu Hjortha i Rosenfeldta to osobnik ponadprzeciętnie inteligenty, za to z objawami zerowego szacunku do autorytetów oraz ludzi z którymi nie jest w stanie bezkonfliktowo współpracować. Ot, taki emocjonalny i antypatyczny troglodyta, wkurzający i fascynujący jednocześnie. Nie wiem czy taki był w zamiarze pomysł autorów czy nie ale muszę przyznać, że stworzenie tak skomplikowanej postaci udało się autorom wyjątkowo dobrze. Końcowa scena z życia "trefnego" bohatera zrzuciła mi kapcie z nóg i zaintrygowała o wiele bardziej niż całe te kryminalne dochodzenie dlatego też myślę o kontynuowaniu (kolejnej już 😱)serii, bo jednak jestem bardzo ciekawa jak ten akurat wątek dalej się potoczy.

× 11 | link |

@Antytoksyna

2020-11-28

8 /10

Przeczytane e-book

Lubię takie niespodzianki.

Sięgnęłam po " Ciemne sekrety" licząc na niezłą lekturę, jednak nie spodziewałam się, że w tak dużym stopniu książka spełni moje czytelnicze oczekiwania względem kryminału.

Pomijając kilka delikatnie przerysowanych momentów, z każdej niemal strony opowiedzianej tu historii bije autentyczność. Zaletą jest lekkość narracji mimo "dopracowanego" realizmu, który bardzo mi odpowiada. Doceniam szerokie tło społeczne, obraz pracy zespołowej policji i świetne portrety psychologiczne postaci. Każdy jest jakiś - z przeszłością, problemami, marzeniami, porażkami, albo sekretami. Kobiety są skomplikowane, a mężczyźni mają swój męski świat.

Intrygująca, wzbudzająca skrajne uczucia wśród czytelników, postać głównego bohatera Sebastiana Bergmana mnie uwiodła, choć to prawdziwy paskud :)

Ponadto, dzięki naturalnym i niewymuszonym dialogom, wciągającej i dość szybkiej akcji mam ochotę na kolejne części.

× 9 | link |

@Pablopan

2011-12-26

8 /10

Przeczytane

Może nie jest to Larsson, ani Lackberg, ale wciąga tak, że ciężko się oderwać. Spodziewałem się takiego zakończenia, a potem myślałem że to jednak niemożliwe, a w końcu okazało się, że miałem rację :) Super :)

× 5 | link |

@Lubczyk

2022-07-05

Przeczytane (K) KRESY - zbieram dla Polaków ze Wschodu (T) kryminal UPO (T) Kryminologia itp. (Z) 2022 (S) pożyczone (S) oddać właścicielom!! (VM) belestrystyka (VM) wszystkie (M) zakanapowane (S) ant (P) pierwsza z serii na zajawkę (O) napisać słów kilka / opisane

Czytałam już późniejsze tomy, więc miło było zacząć od początku :-). Bardzo dobry start serii.
Lubię wyraziście nakreślone postacie. Tak wyraziście, że szlag mnie trafia, że tacy albo owacy po tym świecie krążą.
Lubię te przydługie opisy domów, komisariatów, krajobrazów, dzięki którym czasowo mieszkam w Szwecji.
Lubię te zawiłości relacji między bohaterami, których bez kawy, wódki i papierosa się nie da rozkminić.
Lubię, kiedy książka ma tyle stron, że się nie mieści do torebki, waży parę deko, można nią w kota rzucić, komara ubić i nic się z nią nie dzieje.
Lubię nade wszystko, kiedy 30 stron przed końcem jest volta i człowiek się zadziwia, że niby wiedział, przeczuwał, wszak tyle kryminałów przeczytał, że się czuje jak po fakultecie z kryminologii, a tu pupa i znowu go jakiś morderca w pole wyprowadził.
Szukam drugiego tomu, kto pożyczy??

× 4 | link |

@malinka.a

2019-12-30

7 /10

Przeczytane Kryminał/ thriller- przeczytane Przeczytane w 2014 Wydawnictwo Czarna owca

Zagmatwane śledztwo, dużo poszlak, dowodów, wpływ relacji w zespole na dochodzenie. Akcja szybko się rozwija i jak w każdym śledztwie mamy mylne tropy, które zmieniają sposób patrzenia na sprawę. Fabuła oryginalna, wstępne założenia co do mordercy i jego motywów diametralnie zmieniają się z każdym kolejnym rozdziałem. Zakończenie książki z pomysłem, ma sens, zaskakuje. Jedyny i jak dla mnie duży minus za rozwlekłe opisy i rozważania Sebastiana, które omijałam, bo nie wnosiły nic nowego do śledztwa- bez tego książka byłaby o 100 stron "szczuplejsza" a tak samo wciągająca i warta przeczytania.

× 3 | link |

@mommy_and_books

2021-07-07

10 /10

Przeczytane

„CIEMNE SEKRETY”

Michael Hjorth Hans Rosenfeldt Wydawnictwo Czarna Owca

Niesamowity debiut duetu Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta „Ciemne sekrety”.
Wielowątkowa, kryminalna historia, wobec której nie można przejść obojętnie. Bardzo dobre pióro obu panów. Nie można się oderwać od tego dzieła. Czytałam tak długo, aż doszłam do końca.
Poznajemy tutaj Sebastiana Bergmana – policyjnego psychologa i eksperta od seryjnych morderstw. Co jakiś czas ten bohater wydawał mi się być bardzo dziwnym człowiekiem. Bardzo dobra charakterystyka postaci. Po poznaniu jego historii trochę bardziej go zrozumiałam. Niestety Bergman nie był lubianym człowiekiem. Każdemu mówi to co myśli, bez ogródek. Niekoniecznie zyskuje przez to szacunek. Mało kto chce z nim pracować.
Nasza historia zaczyna się od zaginięcia młodego chłopaka. Matka zgłasza zaginięcie 16 letniego syna. Policja – i tu jestem zdruzgotana, zawiedziona- rusza na poszukiwania po długim czasie. Czy chłopak przeżyje? To dopiero początek. Doszło do ogromnej tragedii. Do akcji wkraczają kryminalni i nasz psycholog Bergman.
Co dzieje się za murami elitarnej szkoły? Szkoła ma wychowywać i być wzorem dla uczniów. Niestety co tutaj się wyprawia to głowa mała.
Razem z detektywami, policjantami i psychologiem zastanawiałam się co się mogło wydarzyć. Kto zawinił? Jak mogło do tego dojść?
Powieść – która nie daje o sobie zapomnieć i na długo ze mną zostanie.
Bardzo dobrze przedstawiona fabuła. D...

» czytaj dalej

× 2 | link |

@EwaK.

2022-12-05

6 /10

Przeczytane

Za kiepskimi i średnimi kryminałami nie przepadam, szkoda mi na nie czasu. Poważam tylko nietuzinkowe, a to nie taka częsta sprawa.

Oczywiście co się jednemu podoba, to drugiemu niekoniecznie.
I dlatego śmiało piszę, że porównywane przez niektórych do Larssonowego „Millennium” „Ciemne sekrety” - mojego uznania nie zdobyły.

- Bo do połowy powieść się ciągnie, dopiero w końcówce przyspiesza. Skróciłabym ją tak ze 200 stron. Nudą wieje, panie, nudą! Mimo całkiem niezłej kryminalnej intrygi.
- Bo główny bohater - Sebstian Bergman jakiś taki popaprany, że nie chce mi się o nim czytać. To alko-, sekso- i wszystko- holik, tylko wykreowany bez klasy i bez polotu. Nie lubię jak prowadzący śledztwo stara się dopędzić Harry’ego Holle. Z czym do gości?
- Bo nie bardzo obchodzą mnie losy pozostałych postaci, których życia autorzy zresztą specjalnie nie przybliżają. Liczy się tylko Mr Bergman, który mnie irytuje.
- Bo jakbym chciała przeczytać obyczajówkę z elementami kryminalnymi, to bym nie brała się za coś, co jest sygnowane jako sensacja - thriller.
I w ogóle jestem rozczarowana. Najbardziej tym, że szukam nowej serii kryminalnej i niestety wiem, że to nie będzie seria z Sebastianem Bergmanem. Nie jest bardzo zła, ale mnie czasu szkoda.

× 2 | link |

@Ag_VS

2011-09-11

8 /10

Przeczytane Literatura skandynawska

Książka rozkręca się dosyć powoli - przyspiesza, gdy do śledztwa dołącza Sebastian, niewątpliwie najciekawsza postać. Poza tym miałam wrażenie wyjątkowej "typowości" tej książki jako kryminału, np. pojawia się motyw konfliktu między szefostwem a szeregowymi policjantami, albo natarczywe zachowanie prasy. Samo morderstwo też specjalnie się nie wyróżnia. Im jednak dalej w książkę, tym lepiej, bo jej największą zaletą jest nie tyle sama historia, co motywacje postaci. Grupa dochodzeniowa nie jest specjalnie ciekawa, choć autorzy postarali się każdej nadać jakiś rys. Za to już podejrzani i świadkowie są znacznie bardziej interesujący - każdy skrywa jakiś "ciemny sekret", wszyscy kłamią i kombinują. Właśnie poznawanie motywów jest najprzyjemniejszą częścią lektury. Na plus wypada też zakończenie wątku Sebastiana, które nazwałabym mocno ironicznym. Podsumowując - zaczyna się słabo, potem nabiera tempa, by zakończyć się w bardzo udany sposób. Lektura bardzo przyjemna i dobrze napisana, choć nie wyróżniająca się bardzo spośród innych kryminałów.

× 2 | link |

@lauder

2011-07-06

10 /10

Przeczytane

Wciągająca. Szybko się czyta. Ciekawi bohaterowie oraz wiele wątków na pewno nie pozwalają się nudzić. Chcesz wiedzieć co będzie działo się na następnej stronie. Czytając, kombinujesz, masz już swój typ. Rozwiązanie zagadki wydaje się w pewnym momencie do przewidzenia jednak autorzy umiejętnie potrafią "wyprowadzić w pole" czytelnika i gdy już myślisz, że wiesz! to wcale tak nie jest... :-) Dobra książka. Warto przeczytać.

× 2 | link |

@iusta

2011-10-18

10 /10

Przeczytane

Wielbiciele szwedzkiego kryminału na pewno nie będą zawiedzeni:) Poza pełnym zagadek, wciągającym śledztwem, wiele wyrazistych osobowości, dobre dialogi i bardzo udana psychologizacja postaci. Każdy z bohaterów jest jedyną w swoim rodzaju interesującą jednostką, na pierwszy plan jednak najbardziej wysuwa się policyjny psycholog - seksoholik po przejściach... Polecam:)

× 2 | link |

Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

“Tajemnice bardzo ciążą i trzeba je dźwigać samotnie. ”

“Zło mogło być dobre. Nie ma nic absolutnego. Zwłaszcza jeśli zamiar nie był egoistyczny. Jeśli pozbawienie życia jednego człowieka mogło uratować innych. Dać im szansę. Dać im życie. Wtedy taki czyn nie mógł być na pewno zły. Jeśli cel był dobry. ”

“Zaczął sobie aplikować solidnego drinka na dobranoc. Sposób numer jeden na problemy białego mężczyzny w średnim wieku, po wyższych studiach i ze skomplikowanym życiem osobistym. ”

“Większość ludzi miewa fantazje. Mroczne, brutalne, zawsze wzmacniające ich własne ego, zawsze niszczące to, co stanie im na drodze. W fantazjach ludzie miewają potężną siłę. Bardzo niewiele osób je realizuje. Ci, którzy to robią, znaleźli klucz. ”

“...używanie słowa „człowiek” zamiast „ja”, kiedy opowiada się o sobie, stanowi tak naprawdę mechanizm obronny, sposób, żeby własne niepowodzenie uczynić bardziej uniwersalnym i odsunąć od siebie część bólu. ”