Ciemne sekrety recenzja

Cykl z Sebastianem Bergmanem policyjnym psychologiem i ekspertem od seryjnych morderstw otwiera książka " Ciemne sekrety ", napisana przez duet autorski Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta. To wielowątkowy kryminał, który wciąga i zaciekawia, praktycznie od pierwszych stron.

W chwili, gdy zaniepokojona matka zgłasza zaginięcie swojego kilkunastoletniego syna, policjanci przyjmują zgłoszenie, a potem nie robią nic, aby odnaleźć chłopaka. Dopiero po kilku dniach podejmują poszukiwania, ale robią to bardzo nieudolnie. Dlatego do akcji wkroczyła Krajowa Policja Kryminalna i Sebastian Bergman, który nie jest przyjęty przez zespół owacjami na stojąco. Większość z ekipy detektywistycznej jest niezadowolona z faktu, że będą musieli pracować z człowiekiem, który jest nielubiany i pozbawiony taktu oraz dobrych manier. Jednak psychologowi trudno zarzucić braku profesjonalizmu. W chwili, gdy przypadkowi ludzie odnaleźli zwłoki zaginionego Rogera, ekipa dochodzeniowa rozpoczęła śledztwo, które okazało się niezwykle skomplikowane. Ślady prowadziły do szkoły zamordowanego chłopaka. Po przepytaniu kilku osób znalazł się pierwszy podejrzany. Niestety, kłamstwa i ciemne sekrety osób z najbliższego otoczenia denata, utrudniają schwytanie prawdziwego mordercy. Kto by przypuszczał, że tak wąskie środowisko, w którym przebywał chłopak ma tak dużo do ukrycia.

Genialna książka pełna zwrotów akcji. Po wielokroć wierzyłam, że podejrzany w danym momencie człowiek jest tym właściwym. Przecież tak wiele o tym świadczyło. Autorzy, jednak nie poszli na skróty i wciąż podsuwali kolejną osobę i motyw.

Powieść nie jest cienką lekturą, ale czyta się ją szybko i z niesłabnącym zainteresowaniem. Dodatkowym bonusem jest strona obyczajowa powieści, w której dawkowane są informacje z prywatnego życia Sebastiana i zagadki dotyczącej jego dziecka. Rozwiązanie tej tajemnicy jest, tak samo zaskakujące, jak poznanie nazwiska właściwego mordercy.

Ogromnym atutem książki są dobrze wykreowani bohaterowie, zarówno ci pierwszoplanowi, jak i ci, którzy pojawiają się incydentalnie, na potrzeby fabuły. Opisy ich oraz powody, dla których zaistnieli w prowadzonym dochodzeniu, przykuwają uwagę czytelnika. Wszystkie postaci są realne i wiarygodne.

W tej powieści efekt końcowy, czyli złapanie właściwego mordercy jest wynikiem ciężkiej i mozolnej pracy policyjnej, a nie nagłym olśnieniem, czy zbiegiem okoliczności. Takie kryminały lubię i dlatego z czystym sumieniem mogę polecić.