Amelia

"Amelia" Katarzyny Michalak to opowieść o młodej dziewczynie, która wychodzi ze szpitala, nie wie kim jest, ale posiada w kieszeni kopertę od tajemniczego T. z adresem nowego miejsca zamieszkania i pewną sumą pieniędzy "na start". Kobieta trafia do Zabajki - małej miejscowości w Borach Tucholskich, gdzie czeka na nią własne mieszkanko w jednej z kamieniczek przy rynku. Tutaj Amelia rozpoczyna swoje nowe życie, po tym jak na skutek wypadku doznała amnezji i nie pamięta nic sprzed pobytu w szpitalu. Dziewczyna nie zna tajemniczego T., który ofiarował jej taki niecodzienny prezent, ale nowo poznani przyjaciele - mieszkańcy Zabajki pomagają jej się urządzić w nowym miejscu. Aby rzeczywistość nie wyglądała zbyt różowo wśród Zabajczan są także osoby nieprzychylne Amelii, którym nie podoba się nowa sąsiadka. Jej pomysł z otwarciem Kawiarenki pod Różą, gdzie miałaby rozpieszczać klientów samodzielnie wykonanymi słodkościami jest bojkotowany przez miejscowych, a bez tego dziewczyna nie może zarobić na swoje utrzymanie. A i pieniądze od tajemniczego T. szybko topnieją...

Kim okaże się ów nieznajomy? Czy Amelii wróci pamięć? Co spotkało dziewczynę owego feralnego dnia? Jak potoczy się jej nowe życie w Zabajce?

Już czytając "Kawiarenkę pod Różą" poznałam bohaterkę i jej "debiut" w Zabajce. Znaczna część wydarzeń została powtórzona, przez co jedynie połowa "Amelii" to tak naprawdę nowe wydarzenia. Szkoda, bo robiąc krótsze nawiązanie można byłoby poprowadzić jeszcze dal...

" Piękna opowieść o małym miasteczku, zagubionym wśród sosnowych lasów i uroczej cukierence, gdzie czas płynie inaczej. "
Zdaję sobie sprawę, że ta powieść jest trochę przejaskrawiona, przekoloryzowana, na pewno też przewidywalna, ale w tym właśnie tkwi jej cały urok. Nie za bardzo pasowało mi jednak zapowiadanie, co wydarzy się dalej, coś w stylu ,,za godzinę miało się wszystko zmienić" albo ,,los nie będzie dla niej łaskawy". Myślę, że te zdania można by pominąć i lektura byłaby jeszcze bardziej przyjemna. Poza tym zauważyłam pewien schemat , z którym już się zetknęłam . Kolejny sklepik, tym razem ze słodkościami, kawiarenka z klimatem to wszystko już było. Zabajka do złudzenia przypomina Pogodną znaną ze „Sklepiku z niespodzianką”. Natomiast pomysł na historię naprawdę mi się spodobał, amnezja, stalker – to było coś nowego, co mnie zainteresowało.
Jeśli chodzi o samą fabułę książki - nie mam na co narzekać. Wciągnęłam się w tę opowieść, czytało mi się lekko i bardzo przyjemnie. Jak dla mnie jest to książka na wieczór po dniu ciężkiej pracy umysłowej,gdyż nie wymagała ona ode mnie skomplikowanych procesów myślowych .Było baśniowo i wszystkie problemy rozwiązywały się jak za dotknięciem różdżki. Ale czasem trzeba oderwać się od rzeczywistości i przenieść się do odrealnionego świata,pięknego i pełnego uroków życia codziennego. Może potrzebujemy odrobinę prostoty i magii oraz odskoczni od szarej codzienności pełnej brutalności i krytycznych opinii ?

"Tak...

Amelia
Katarzyna Michalak ma na swoim koncie powieści z różnych gatunków literackich. ,,Amelia" to kontynuacja ,,Kawiarenki pod Różą".

Amelia trafiła do Zabajki dzięki kartce, którą przy niej znaleziono. Została napadnięta, w rezultacie czego straciła pamięć. Nie pamiętała nic, oprócz kartki, którą miała. W Zabajce zastała kamienicę wynajętą tylko dla niej. Kim był tajemniczy ofiarodawca? Czy Amelia odzyska pamięć? Czy dowie się, kto ją napadł?

,,Amelia" to powieść nie bez wad, jednak dająca nadzieję, że wszystko może się zmienić, nasze marzenia mogą się spełnić, niewielkim nakładem pracy, jeśli tylko zechcemy zmienić coś w tym kierunku. Czuję się zawiedziona, że 1/3 jest przekopiowana, ale i tak bywa.

Poznajcie Amelię. Jest drimerką i zaręczam, że każdy z Was ją polubi. Bo to po prostu słodka( jak jej wypieki), urocza osóbka o wielkim sercu.
Historia banalna aczkolwiek napawająca optymizmem. Nikt nie szuka tu wielkich prawd, ale otrzymuje kilka ważnych życiowych wskazówek.
Jedyną wadą, dość istotną, są czaro- białe postacie. Kogoś albo lubimy, albo nie.
Więcej wad nie widzę.