Ale historia... Stasiu, co ty robisz?

W moje ręce wpadła ostatnio bogato ilustrowana książka Grażyny Bąkiewicz. Jest to piąty tom serii „Ale historia…”, który – tak jak pozostałe – przekazuje wiele ciekawostek oraz faktów historycznych. Nie czytaliście? Gorąco polecam nadrobić! A teraz wróćmy do tytułowego Stasia…

Podczas lekcji historii grupa nastolatków zasiada w specjalnie skonstruowanych ławkach i ponownie przenosi się w czasie. Tym razem głównym bohaterem, wokół którego kręci się akcja jest Stanisław August Poniatowski – król Polski w latach 1764–1795. Ciekawscy uczniowie pana Cebuli żądni są wiedzy i nie stronią od ingerencji w życie naszych przodków.

Narratorem, który przeprowadza nas przez akcję jest Słoniu, mięśniak, syn dyrektora, który w perspektywie ma urodziny i żadnych zaproszonych kolegów. Czy zdobędzie ich podczas podróży w czasie, której tematem jest „Upadek Rzeczypospolitej w XVIII wieku”?

Z książki dowiemy się między innymi, jaka była Polska, zanim zniknęła z mapy, jakie były rodzaje strojów szlacheckich, jaką rolę odegrała caryca Rosji, co kolekcjonował Stanisław August Poniatowski czy też co to jest liberum veto. To tylko kilka perełek, a jest ich naprawdę sporo. Ta lektura to świetny sposób na naukę historii, ale również jej powtórkę. Opuszczając szkołę, wielu z nas zapomina o ważnych dla Polski datach czy wydarzeniach. Warto choć w niewielkim stopniu przypomnieć sobie najważniejsze z nich.

Tak jak w przypadku poprzednich książek z serii „Ale historia…”, t...

Cześć mam na imię Słoniu, jestem synem dyrektora, nie mam kolegów, bo wszystkim dokuczam, niedługo mam urodziny i chcę dostać latający rower. Jestem uczniem w szkole w przyszłości, więc mam możliwość przenosić się w czasie, tym razem mam zamiar zasłużyć na pochwałę i zgodnie z poleceniem naszego historyka pana Cebuli dowiedzieć się, kto był mordercą Polski w XVIII wieku.
Piąty tom serii dotyczy czasów rozbiorów, tych trudnych wydarzeń, które sprawiają uczniom dużo trudności podczas nauki. Mamy, więc strukturę społeczeństwa: chłopów, mieszczan i szlachtę, ich przywileje, a raczej ich brak. Mamy ostatniego króla Polski, jego miotanie się między carycą Katarzyną, szlachtą a chęcią naprawy kraju. Mamy wydarzenia: rozbiory, insurekcję, targowicę, uchwalenie konstytucji, zamachy na króla i spiskowców. Wszystko to połączone w bardzo sympatyczny sposób z przygodami Słonia, kolegów i koleżanek z jego klasy, a wierzcie mi sporo się dzieje. Artur Nowicki jak w poprzednich częściach umiejętnie to wszystko narysował, czasami w humorystyczny, czasami w poważny sposób. Na końcu autorzy pozostawili nam czytelnikom samodzielne ocenienie tamtych wydarzeń i po części wytypowania winnych.