A Heart so Fierce and Broken

Niestety po bardzo dobrej pierwszej części, druga nie przypadła mi do gustu. Skupiała się na innych bohaterach, z którymi nie potrafiłam się zżyć, wielokrotnie irytowały mnie ich decyzje czy zachowanie, natomiast bohaterowie, których polubiliśmy w pierwszej części, nagle stali się zupełnie inny pod względem charakteru. Dodatkowo przez większość powieści niewiele się działo.

Dzisiaj przedstawiam wam recenzję książki, która jest drugim tonem serii The Cursebreaker Series.

Klątwa została złamana, ale życie księcia Rhena dalej nie należy do spokojnych. Plotki, że nie jest prawdziwym następcą tronu szerzą się coraz dalej. Rhen ma u swojego boku Harper. Grey niestety zaginął. To właśnie ten strażnik okazuje się następcą tronu. Nie chce on jednak podważyć pozycji swojego przyjaciela. Wszystko się zmieni, kiedy do gry wkroczy także Karis Lauren.

Trochę się rozczarowałam, gdy okazało się, że ten tom będzie o Grey’u i Lii Marze. Zdecydowanie bardziej polubiłam parę, którą tworzyli Rhen i Harper. Bardzo mi ich tutaj brakowało.

Miałam małe problemy z zachowaniem Rhena. Nie wiem, czemu autorka z przesympatycznego młodzieńca zmieniła go w tyrana. Ten zabieg był dla mnie niezrozumiały i miałam ochotę udusić autorkę. Niemniej jednak Rhen dalej pozostanie dla mnie mężczyzną z pierwszego tomu.

Ta część podobała mi się ciut mniej niż poprzednia. Akcja jak dla mnie bardzo tutaj zwalnia, przez co czasami odkładałam książkę na później.

Postać Grey’a jeszcze bardziej przypadła mi do gustu. Został lojalnym człowiekiem do samego końca. Nie wiem jednak czy Grey do końca zrozumiał Rhena. Lia Mara denerwowała mnie w wielu momentach. Miałam ochotę nią potrząsnąć. Jak dla mnie jest najmniej rozwiniętą postacią. Mogła być, ale mogłoby jej i nie być.

Końcówka jest niesamowita. Ja nie wiem, co się tam zadziało. Polecam ...

Ciąg dalszy historii Rena, Harper, Greya i pozostałych bohaterów.

I tutaj zaczyna się mój dylemat.

Książka jest dobra, ale..... no właśnie. O ile pierwszy tom mnie wciągnął i nie mogłam się

od niego oderwać, o tyle ten wlókł się dla mnie niemiłosiernie.

Można było tą historię fajnie zakończyć na pierwszym tomie, ale w tej części autorka trochę poszła w kierunku walki o tron i zaginionego dziedzica i całą historię skupiła na tym wątku.

O ile Rena polubiłam w pierwszym tomie, to w tym stracił moją sympatię.

Dopiero pod koniec książki dowiadujemy się, co kierowało jego działaniami, więc reszty dowiemy się w tomie trzecim.

Można przeczytać, ale drugi tom mnie osobiście lekko rozczarował.

ACSDAL była dla mnie średniakiem. Liczyłam więc na to, że kontynuacja podniesie trochę poziom. Niestety... było zupełnie na odwrót i AHSFAB wpadła na listę jednych z najsłabszych książek jakie przyszło mi do tej pory czytać... W kilku słowach opisać się nie da, jak bardzo po tej książce jechałam podczas czytania. I to już nie chodziło o jakieś moje gusta czy preferencje fabularne, ale ogromne braki logiki, złą konstrukcję świata i bohaterów (okropnie denerwujących w tym tomie)... no po prostu wszystko. Momenty, które mi się podobały można policzyć na jednej ręce.
Nie mam już nawet siły wdawać się w szczegóły, chcę zapomnieć o tym potworku.

Druga część tak jak pierwsza rozczarowała mnie. Nie była moim zdaniem gorsza od pierwszej, raczej stały na takim samym poziomie. Jednak niektóre chwyty, które autorka użyła wydawały się dla mnie po prostu tandetne. Bohaterowie zaczęli irytować, szczególnie taki jeden. Widać tu po trochu syndrom drugiego tomu, co naprawdę może zasmucić, jeśli komuś pierwsza część bardzo przypadła do gustu.