5 sekund do Io

Dobra dla nastolatków. Dla mnie taka sobie.

Już nie raz, nie dwa słyszałam o ostrzeżeniach przed wirtualną rzeczywistością i fabuła, gdzie VR poszedł tak daleko, mnie jakoś za serce nie łapie.
Rozwałka gry? A czy my, a czy ja, grając w jakieś MMO czy RPG nie próbuje zabić NPeca, albo zniszczyć kilka beczek z prochem, albo rozwalić to i owo? Tak, próbuje. To zbrodnia? Nie, póki mi nie odwali na tyle, żeby zrobić strzelaninę w warszawskiej szkole... Poza tym, skąd on miał broń? Toż to prędzej taki scenariusz w USA, u nas tylko noże.
Plusiki taki, że liźnięto temat sponsorowania (lokowania produktu), pay to win i kontraktów osób mających za zadanie 'umilanie czasu gry'. Plus za podjęcie tematu uzależnienia się od gry, ale kochani moi, jak nie pilnujecie, w jakie gry grają wasze dzieci (i, czasami, jakie mordobicia im kupujecie), to... czego się spodziewacie? Plus za próbę pokazania, przynajmniej na początku książki, że kuźwa gra to nie jest samo zło.

Nie chce mi się sięgać po drugi tom. Bo, znając życie, podpisze kontrakt, znowu będzie miałka w wyborze stron, a wszystko skończy się tak, by zrobić trzeci tom, może na Europie. Chociaż jest jedna mądrość z tej książki - za dużo sobie dokładamy do osoby z virtuala, a jak przychodzi poznanie w realu, rozczarowanie bierze górę.