Cytaty Weronika Mathia - nakanapie.pl

“Zbrodnia jest jak błoto, ubrudzi się każdy, kto go dotknie.”

“Tajemnice są jak żar. Tlą się latami i wypalają dziury o nierównych brzegach.”

“– Bili ją? – Gorzej. Mieli ją w dupie. Samotność wśród dzieci to nowa choroba dwudziestego pierwszego wieku. Wiesz, że ostatnio przeprowadzono badania i okazało się, że rodzice nie widzą, że ich dzieci są smutne? Nie widzą, rozumiesz? Albo dzieci tak dobrze udają, albo mamy, kurwa, zbiorową ślepotę.”

“Ludzie wiedzą, że niektóre słowa są jak cięcie nożem, więc bez skrupułów pocięli nasze serca na kawałeczki.”

“– To znaczy, że pani też zawsze mówi prawdę? (...) – Nie zawsze – odpowiedziała po chwili, ale jeśli czekała na reakcję, która powie jej więcej o tym dziecku, to się przeliczyła. – Ale zawsze się staram, bo kłamstwo jest jak trucizna. – Trucizna? – Tak, i to taka, która na początku smakuje dobrze, a potem boli przez nią brzuch. Rozumiesz?”

“Majaczące za oknami drzewa pochylały się w stronę jezdni, przypominając zwiędłe łodygi kwiatów. Sandra wiedziała, że Piotr Janik mieszkał dosłownie pośrodku niczego. ”

“Sandra przeczytała kiedyś, że skalę miłości w rodzinie mierzy się zachowaniem w obliczu tragedii. Im bardziej odsuwasz się od bliskich, gdy boli, tym mniejsza szansa, że jeszcze kiedyś zbliżycie się do siebie.”

“Przyzwyczaiłam się, że ona prawie nigdy nie mówi normalnie. Tylko krzyczy, warczy albo wrzeszczy.”

“Włożyłam brzydkie, brązowe spodnie i gryzący wełniany sweter, który zrobiła dla mnie babcia. To był codzienny strój "do roboty". To i jeszcze stara granatowa kurtka i czapka. Nic, w czym czułabym się wyjątkowo ładnie. Ale ponieważ był październik, musiałam dbać o swoje zdrowie. Tak w każdym razie mówiła babka.”

“Wrócił do grzebania widelcem w talerzu, odsuwając na bok pięć największych pestek cukinii. Bał się, że jak je zje, to wyrośnie mu w brzuchu "takie wielkie zielone coś".”

“Każdy ma swoje tajemnice, ale Piotr Janik uważał, że ma ich najwięcej, i musiał się bardzo starać, żeby mama ich nie odkryła. Podejrzewał, że łapała myśli w locie, zupełnie jak jego ukochane sowy.”

“Zauważyła, że jej przyjaciel znowu patrzy na Kaję jak na ciastko, które ma ochotę zjeść. Albo jak na piękny obraz, którego chciałby dotknąć z nadzieją, że ubrudzi sobie palce.”

“Gdy się mieszka nad jeziorem, od razu wiadomo, jaki woda ma humor. Można to rozpoznać po falach, odgłosach i zapachu.”

“Nicnierobienie to zbrodnia według babki i Celiny, ale ja czasami bardzo tego potrzebowałam.”

“Nie lubiłam siedzieć w domu. Tata mówił, że jestem jak woda. Wciąż coś się we mnie porusza.”

“Stałam na krawędzi mostu i zastanawiałam się, czy pójść dalej. Jeszcze nigdy podróż z wyspy na ląd nie wydawała się taka prosta. Kilkaset kroków, moja ręka na barierce i już!”

“[…] dorosłość zaczyna się wtedy, kiedy człowiek nie mówi na głos o wszystkim, co myśli.”