Cytaty Przemysław Piotrowski

“Gdyby tylko nie te bzyczące natrętne skurwysynki, relaks można by uznać za idealny.”

“- Daj im spokój. Ktoś musi pracować, żeby ktoś mógł leżeć i oglądać zachody słońca.”

“Faceci są prości jak drut, zawsze ze sobą konkurują, przy każdej okazji pokazują swoją wyższość i Marek tę wyższość na kajakach właśnie pokazał.”

“Rodzina. Zawsze była dla mnie swoistą abstrakcją, choć bardzo przeze mnie pożądaną, tak jak może pożądać rodziny ktoś, kto nigdy tej rodziny nie miał i nawet nie znał swoich rodziców.”

“Marek taki właśnie jest. Wie, jak zadbać o swoją kobietę. Wie, jak zadbać o mnie. To facet z bajki.”

“Głupia, naiwna, miastowa pinda, myślę sobie. Tu nie ma żadnych strachów, bo to tylko domek na obrzeżach niewielkiej wsi, w pięknym starym lesie, przy równie urokliwym jeziorze.”

“"Gdy myślałem o Tobie, to sądziłem, że zobaczę trupa, a widzę, że jesteś w świetnej formie"”

“Od słów wszystko się zaczynało i na nich wszystko się kończyło. ”

“...jeśli od tysięcy lat ludzie wierzą w Boga, to muszą także w Szatana. Jeśli istnieje niebo, to musi istnieć także piekło. Tam, gdzie jest dobro, za rogiem czai się zło. Czyż nie jest to proste i logiczne?”

“Miała wszystko, co powinna mieć kobieta idealna. Piękna, zgrabna, mądra, dbająca o zdrowie, a do tego obowiązkowa, silna i odważna.”

“Miała bardzo ponętne ciało. Smukła szyja, silne ramiona, nienachalnie wyrzeźbiony brzuch i naturalny, jędrny biust wielu facetów mogły przyprawić o mociejsze bicie serca.”

“Miała w sobie zbiór cech, które zwykle występują wspólnie bardzo rzadko: niebanalną urodę, szeroką wiedzę, przekonanie o własnej wartości, charyzmę i chyba , bo co do tego pewności jeszcze nie miał, całkiem niezłą intuicję.”

“– Zro­bisz mi kawę? Ledwo się po­wtrzy­mała, aby nie wyrzu­cić z sie­bie serii blu­zgów. Za­miast tego po­ma­łu pod­nio­sła się z tabo­retu, poszu­kała pusz­ki z kawą i nasy­pała do kubka na dwa palce. Pamię­tała, że lubił czar­ną i mocną, tak gęstą, że wło­żona do niej za­pał­ka czy wyka­łacz­ka trzy­mała pion.”

“Mą­dre­go czło­wieka trud­niej oma­mić, oszu­kać i na­stra­szyć. Pamię­taj o tym, kocha­nie. Tre­ningi to jedno, ale wie­dza jest rów­nie ważna jak umie­jęt­no­ści manu­alne i siła mię­śni.”

“Nie każdy po­tra­fi otwar­cie przy­znać się do tego, że od­czu­wa strach, a to jeden z naj­waż­niej­szych ludz­kich in­stynk­tów. Gdy­by­śmy się nie bali, nie byli­by­śmy w sta­nie do­strzec nad­cią­ga­ją­cego nie­bez­pie­czeń­stwa. – Uśmiech­nął się i chwy­cił ją za dło­nie. – Strach ni­gdy nato­miast nie powi­nien tobą rzą­dzić. Mu­sisz na­uczyć się nad nim pano­wać. Oswo­ić go. W końcu ujarz­mić. Wtedy za­wsze bę­dziesz wie­dzia­ła, jak reago­wać. Nawet gdy sytu­acja bę­dzie wyda­wać się bez­na­dziej­na.”

“– Spró­buj to sobie wy­obra­zić. Posłu­gi­wa­nie się wy­obraź­nią to jedna z naj­cen­niej­szych umie­jęt­no­ści, jaką po­siadł czło­wiek. To wła­śnie ona odróż­nia nas od zwie­rząt. Potra­fimy two­rzyć w gło­wie ob­ra­zy, któ­rych nie ma, dzię­ki czemu mo­że­my cofać się w cza­sie. Albo wy­prze­dzać przy­szłość. – Jak to wy­prze­dzać przy­szłość?
– Pla­no­wać, two­rzyć i kre­ować rze­czy­wi­stość. To dzię­ki wy­obraź­ni potra­fimy opu­ścić swoje ciało i prze­nieść się w miej­sce, w któ­rym ni­gdy wcze­śniej nie byli­śmy. Wejść w skórę in­nych ludzi, współ­od­czu­wać ich ra­dość, smu­tek, ból czy tęsk­notę. Dzię­ki wy­obraź­ni no­si­my w sobie empa­tię wobec bliź­niego. – Albo wobec zwie­rzę­cia. – Otóż to.”

“Takiego zła nie da się naprawić. Można je tylko pomścić. ”

“Mając władzę i pieniądze, tak naprawdę wszystko zależało od perwersyjnej wyobraźni skażonej nimi jednostki. Prawo dla takiego człowieka przestawało istnieć, a jeśli nawet, to wydawało się abstrakcyjną formą czegoś, co jego samego nie dotyczy. Bo on jest lepszy, bo jest ponad to, bo może wszystko. ”

“Im wyżej człowiek znalazł się w hierarchii społecznej, tym więcej miał za uszami. Pieniądze i władza zwykle psuły ;ludzi. Pozwalały na rzeczy, których normalnie nigdy by nie zrobili, oferowały pokusy i spełnienie skrytych fantazji, na które nie było ich wcześniej stać, prowokowały do czynów, które wcześniej uważali za godne potępienia. Wielu tonęło w końcu w oceanie hedonizmu, wciąż obsesyjnie szukając nowych podniet. ”

“Uważał, że świat jest pełen demonów. Nie tych z rogami, karykaturalnymi obliczami i nadprzyrodzonymi mocami. Najgorsze były te prawdziwe, obleczone ludzką skórą, karmiące się cierpieniem innych, wiecznie nienasycone. Walczył z nimi od dawna, ale coraz częściej odnosił wrażenie, że walka ta przypomina pojedynek z Hydrą. Odrąbiesz jedną głowę, a w jej miejsce wyrastają dwie następne. I tak w nieskończoność. ”

“Każdy w sobie nosi ziarno zła, ale to od człowieka zależy, czy pozwoli mu wykiełkować. ”

“Grzebanie w tym syfie to trochę jak nurkowanie w szambie w poszukiwaniu sraczki.”

“Miał niepokojące wrażenie, że patrząc jej w źrenice, przegląda się w lustrze. Dostrzegał w nich trupa. Samego siebie, upokorzonego, udręczonego, złamanego psychicznie, gotowego na śmierć, podświadomie pragnącego jej bardziej niż czegokolwiek na świecie.”

“...człowiek pozbawiony woli życia szybko może przepoczwarzyć się w bezlitosną bestię, a gdy dodatkowo jest uzbrojony w tak zabójcze umiejętności- ewoluować w maszynę do zabijania.”

“...na tym świecie nie istnieje nic gorszego niż człowiek, który nie ma nic do stracenia.”

“Czuli podekscytowanie, bo deptali sprawcy po piętach. W jednej chwili myśliwy zamienił się zwierzynę. Nie mieli pojęcia, że spotkali się w takim gronie po raz ostatni w życiu.”

“Placówka Opiekuńczo-Wychowawcza Hieronimek Zielonogórskich czekała na swojego wychowanka z otwartymi ramionami.”

“Nie wierzył w boga. Był dla niego wymysłem ludzi słabych i bezbronnych, takich, którzy nie potrafią o siebie zadbać i dlatego wznoszą ręce do wyimaginowanej istoty, prosząc o pomoc, litość, błogosławieństwo, czy to, czego akurat potrzebują, aby móc znosić trudy swojego marnego żywota. ”

“Czasem zastanawiał się nad tym, jakim cudem ten człowiek jest w stanie niepodzielnie rządzić prawie czterdziestomilionowym krajem.”

“Westchnął ciężko. Gdy zdążył pomyśleć, że mur dzielący go od świata ostatecznie runął, ten budowany z tajemnic i kłamstw wznosił się coraz wyżej. ”