Cytaty Krystyna Siesicka

Dodaj cytat
Ile wielkich spraw w życiu człowieka zależy od maleńkich, niedostrzegalnych nieomal decyzji.
Można tęsknic za kimś, będąc o dwa kroki.
"Uważam, że nasz fizyk jest człowiekiem o gołębim sercu, bo nawet kiedy usiadł na kawałku chleba z dżemem, który to chleb dowcipnie położył mu na krześle Heniek Królik, to zamiast wyrzucić Heńka za drzwi, powiedział ze szczerą skruchą: "Bardzo mi przykro, Królik, ale usiadłem niechcący na twoim drugim śniadaniu!"
Łatwo jest kochać i odchodzi się łatwo. Najtrudniej jest wybaczać.
Jesteśmy jak aktorzy w teatrze, każde z nas gra swoją rolę i nawet kiedy milczymy, ta chwila też coś znaczy, bo dla każdego z nas ma jakiś dalszy ciąg. Kto pisze scenariusz?
Trzeba tak żyć, żeby nie wstydzić się swojego miejsca w czyimś pamiętniku.
Nie zna się prawdy o drugim człowieku, nawet jeżeli mówił ci coś o sobie, to jest niemożliwe. Prawdy o tobie również nikt nie pozna, człowiek jest nieprzekładalny na słowa. Podobnie z faktami. Kto wie, czy nie ważniejsze od faktów jest to, co dzieje się po nich, i dlatego tak ostrożnie trzeba ważyć własne sądy.
Była zmęczona tak bardzo, że łzy płynące teraz nie przynosiły ulgi, jak to się zdarza czasami, a były jedynie wyrazem ostatecznego znużenia, prawie rezygnacją. Jak długo można odgadywać, co kryje za sobą uśmiech na czyjejś twarzy? Jak długo można wsłuchiwać się w rozmowę, dialog dwóch głosów i w ciągłym napięciu doszukiwać się w ich intonacji prawdy, której człowiek lęka się dla siebie? Obserwować czyjeś gesty, odruchy i własną zazdrość?
Jonatan nie chodził, Jonatan kroczył. Nie patrzył, tylko spoglądał.
Tylko dwie rzeczy są nieskończone: wszechświat oraz ludzka głupota, choć nie jestem pewien co do tej pierwszej.
Ja nie kocham słowami. Nie lubię słów, niektóre są chyba tylko po to stworzone, żeby je cofać. Między innymi po to stworzone jest "kocham".
Ludzie chcą żyć, a nie przemijać! - zwątpiła Waleria. - Ale żeby żyć, muszą przemijać!
Czas nie daje odpowiedzi, on tylko stawia kolejne pytania.
Człowiek to rzeczownik, a rzeczownikiem rządzą przypadki.
Ludzie są jak wiatr. Jedni lekko przelecą przez życie i nic po nich nie zostaje, drudzy dmą jak wichry, więc zostają po nich serca złamane, jak jakies drzewa po huraganie. A inni wieją jak trzeba. Tyle, żeby wszystko na czas mogło kwitnąć i owocować. I po tych zostaje piękno naszego świata.
A żywy człowiek nie zawsze mieści się w podręcznikowej teorii.
Nie ma szczęścia na dwie osoby, każdy ma swoje własne, inne, prywatne. Każdy swoje szczęście czuje inaczej.
Strasznie mi się nie podoba, że różnica miedzy uczynnością a lizusostwem jest taka trudna do uchwycenia. Przeciwko uczynności nie mam nic. Lizusostwo jest beznadziejne. I właśnie w tej dyscyplinie zaklepuję sobie z góry ostatnie miejsce.
Tyle mam wad, że włosy wprost mi się jeżą, kiedy o tym myślę. A prawdę mówiąc, nie chce mi się pracować nad sobą. Właściwie praca nad sobą przypomina mi obieranie ziemniaków. Obierasz, obierasz, a ich ciągle pełno.
Ale dobry nastrój jest jak balonik. Wystarczy drobne ukłucie i już po wszystkim.
Dobroć stała się czymś tak kompromitującym, jak złe prowadzenie!
Przecież ukrywa się tylko to, o czym człowiek wie, że jest złe!
Miłość nie miłość, musisz zachować swoją twarz. Nie wolno ci jej odwracać tylko do jednego człowieka!
Nie miałam w sobie nigdy cech zdobywcy, przeciwnie - zawsze sama chciałam być twierdzą.
Cóż warta jest miłość, jeżeli ktoś może odrzucić ją od siebie jak niepotrzebny śmieć?
Bo w miłości najpiękniejsze jest oczekiwanie.
- Każdy ma swoją koncepcję szczęścia (...).
- W tym wieku nie ma się jeszcze żadnych koncepcji. Ma się porywy i pragnienia.
Ona w ogóle nie potrafi mówić bez wykrzykników, w jej trzepaniu kropki nie mają racji bytu.
Kiedy człowiek na kogoś czeka, czas wlecze się w nieskończoność.
To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl