Irena Szymańska z domu Wiernik – polska tłumaczka literatury pięknej, pisarka, wydawczyni.
Publikowała jako Anna Kormik.
Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Róży i Szymona Wierników. Uczęszczała do Gimnazjum im. Elizy Orzeszkowej w Łodzi. Następnie wyjechała na studia medyczne do Liège (Belgia), skąd wróciła latem 1939. Po wybuchu II wojny światowej wraz z pierwszym mężem, Zygmuntem Szymańskim, znalazła się na wschodnich terenach II Rzeczypospolitej zajętych przez Rosjan, w 1940 powróciła do Warszawy. Jej rodzice przebywali w getcie warszawskim; zginęli w wyniku akcji „Hotel Polski”. Wybuch powstania warszawskiego zastał ją pod Żyrardowem.
Od 1945 do 1951 pracowała w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” (Łódź, potem Warszawa), współpracując z twórcą tego wydawnictwa, Jerzym Borejszą. W 1952 ukończyła studia na wydziale filologii romańskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę magisterską obroniła pod kierunkiem prof. Mieczysława Brahmera i w obecności prof. Kazimierza Kumanieckiego.
W latach 1951-1952 pracowała jako attaché kulturalny ambasady polskiej w Berlinie, gdzie poznała m.in. Bertolta Brechta i jego żonę, aktorkę Helenę Weigel.
W latach 1953-1958 była zastępczynią redaktora naczelnego i redaktorką naczelną (od 1954) do spraw literatury polskiej Państwowego Instytutu Wydawniczego.