Dagmara

Mieliśmy ciemnię w liceum. Każdy mógł skorzystać. Byłam kilka razy (miałam wtedy zenita E), ale za dużo było chemii, odczynników i innych takich, a ja jestem humanistka i chemię w szkole ledwo zaliczałam. ;> Nie lubiłam się w to bawić, ale obserwować, jak ktoś to robi, mogłam. :)

Co jeszcze porzuciłaś dla pisania? ;)

Twoje książki na szczęście są zupełnie inne od książek mamy, i dobrze, bo jedna Dorota Terakowska już była, teraz pora na Kaśkę Nowak. :) Mam wrażenie, że i Ty jesteś inna niż mama.

Mnie się nie udało wygooglać, ale do googlania też trzeba mieć talent (i to nie żart, mam przyjaciółkę, która jest lepsza od Szarika w wyszukiwaniu informacji!).

A ja lubię cyfrową. Mój Nikon to lustrzanka cyfrowa właśnie, choć stara, bo ponad-6-letnia, przy dzisiejszym rozwoju elektroniki to już dinozaur, ale nowego wcale nie potrzebuję. Ten staruszek i tak ma mnóstwo opcji, których nigd...

Jak pięknie! Przypomniałabyś sobie, jakbyś go wzięła w ręce. ;)

Ja chyba z godzinę zmarnowałam, żeby dojść, jak do niego włożyć kliszę. Rolkę miał włożoną nie tam, gdzie trzeba, zorientowałam się, jak nałożyłam kliszę, więc ją potem przewijałam. Ciekawe, czy na takiej przewiniętej, od końca, cokolwiek wyjdzie. Ale te wszystkie pokrętła są dla mnie nieintuicyjne (to nie to co stary dobry Z...

Jaka szkoda, że tak daleko mieszkasz, bo potrzebuję przeszkolenia z Libitiela. :)
Też mam Smienkę, poluję na Zorkę 5, z sentymentu, ale coś nie mogę upolować, strasznie wysokie ceny osiąga na allegro. :(
Te zdjęcia z Lubitiela masz gdzieś? Można je zobaczyć? Bo jestem ciekawa. :)

Lejesz miód na moje serce z tymi aparatami! A jakie staruszki masz? I które z nich Lubiszyn najbardziej?
Robiłaś może zdjęcia Lubitelem?

To się sprężaj z tym pisaniem, ja Cię proszę!

Zgadzam się z Tobą, że polscy pisarze dają radę. :-) Nigdy nie rozumiałam tego marudzenia, że polska literatura kuleje. Wcale nie!

Zapytam jeszcze o fotografię. Jakiś ulubiony fotografik? Ulubiony podręcznik do fotografii? Ulubiony aparat? O szczegóły bardzo szczegółowe poproszę, skoro już mam okazję Cię wypytać! Lomografię lubisz? ;)

Hm, mówisz, że mężczyźni wolą "Sąd Ostateczny". Ja też wolę, ale to może przez męski aspergerowski mózg? :)

Jak patrzę na listę rzeczy, które Cię pasjonują (sztuka, literatura, historia, archeologia, teatr, kultura dawnej Japonii, filatelistyka, ekologia, życie zwierząt, góry, rower), to zastanawiam się, wokół czego będzie się kręcić akcja kolejnych książek. ;) Jakiś dawny manuskrypt? Szi...

Ooo, dlaczego dopiero teraz znajduję tę rozmowę? :(
Krysia R. obiecała mi pożyczyć Sosnówkę z autografem, więc czekam niecierpliwie. A skoro akcja rozgrywa się w Warszawie, to już ją lubię. :)

No i się zrobiło dramatycznie. To z innej beczki. Kiedy i gdzie spotkania autorskie i dlaczego nie w Warszawie? ;)

Nie. Bo nikt bliski by mi tego nie zrobił (nie odszedłby bez rozmowy), a reszta nie jest mi bliska, więc niech idzie w diabły. :-) Właśnie DLATEGO mnie ciekawi motywacja takich ludzi. Tam po prostu MUSI brakować bliskości, przyjaźni, szacunku, miłości, whatever, bo jeśli się coś takiego do kogoś czuje, to się informuje. Jedyny wyjątek, jaki mi do głowy przychodzi, to kiedy takie info zostawia kto...

Ale jak zostawia info, to nie zaginął, więc nie ma podstaw, żeby szukać, jeśli się szanuje jego wolę. A jeśli się nie szanuje, to wiadomo, czemu uciekł. ;> No chyba że zostawia młodociane dzieci bez alimentów. ;)

Nic takiego nie zdarzyło się ani w moim życiu, ani w życiu ludzi, których znam. Czasami czytam takie historie na fb, ale przeważnie okazuje się, że tego kogoś zmordowali albo sam się zabił.
Bardzo, ale to bardzo chciałabym wiedzieć, jakie są motywacje uciekinierów, którzy o tym nie informują. Bo nawet jeśli nie ma już miłości (do nikogo, absolutnie nikogo w rodzinie??), to trudno mi sobie wyob...

Blog kulinarny, tak, tak! Świetny pomysł! W każdym razie lepsze to niż nic. :-)

Że w rodzinach "się dzieje", to fakt. Ale właśnie - pozory. Chyba tylko z takich "pozornych" rodzin wywodzą się tacy uciekinierzy? Bo o ile ucieczka wcale nie jest dla mnie niczym dziwnym, o tyle zrobienie tego bez słowa, choćby jednego: "odchodzę", już tak.

To przyjedź do mnie, kuchnie chętnie wypożyczę. :DD

Obydwa pomysły mi się podobają! Fajnie byłoby pogadać z kimś, kto tak wyszedł i nie wrócił, nikogo takiego nie znam. Czy trzeba mieć do tego odwagę? Przestać kochać żonę, rodzinę? Niesamowite.