Maud Montgomery recenzja

Kim była autorka Ani z Zielonego Wzgórza? Pisarką sentymentalną? Pisarką dla dzieci? Wykształconą kobietą w czasach, gdy edukacja była uważana za szkodliwą dla kobiet? Zaangażowaną żoną pastora i matką dwóch synów?

Na dwa z tych pytań po lekturze bogatej biografii „Maud Mongomery. Uskrzydlona” Mary Henley Rubio na pewno można odpowiedzieć przecząco, bo jej powieści trafiają nie tylko do dziecięcych serc sławiąc literaturę kanadyjską na cały świat, a mimo ukazywania w nich w dużej mierze słonecznej strony życia, sentymentalizmu z pewnością nie można jej zarzucić.

Kim jednak tak naprawdę była? Jak wiele czerpała z życia w swojej twórczości?

Autorka biografii Maud w ciągu niemal trzydziestu lat poświęconych jej życiu i twórczości oddaje w nasze ręce dzieło niesamowicie obszerne i interesujące. Dużo pełniejsze niż dziesięć dzienników prowadzonych przez Maud celem wydania po jej śmierci, które siłą rzeczy są subiektywnym i jednostronnym obrazem jej życia i myślę, że powinno się patrzeć na nie raczej jak na kolejne z jej dzieł literackich. Rubio weryfikuje zawarte w nich informacje w dostępnych źródłach, artykułach, listach i wspomnieniach, uzupełniając wieloma zdjęciami, które bardzo wzbogacają odbiór.

Z biografii wyłania się obraz kobiety, postrzeganej jako osoba radosna, energiczna, zaangażowana społecznie, zawsze pomocna i odnosząca spektakularny sukces, ale skrywającej za zamkniętymi drzwiami problemy małżeńskie, rodzicielskie i własną depresję. O wielu faktach czytałam ze smutkiem i ściśniętym sercem, o innych, jak choćby o wieloletniej walce w sądach z nieuczciwym wydawcą z autentycznym wzburzeniem.

"Żyła, by pisać i pisała, by żyć."

Ucieczka w świat fantazji była jej mechanizmem obronnym, a pisanie dawało jej najwięcej szczęścia. Rubio daje nam możliwość szczegółowego wglądu w poszczególne etapy jej życia, zachodzące w tle zmiany społeczne, polityczne i gospodarcze i wpływ jaki mały na kolejne tworzone przez nią powieści. Rozdźwięk pomiędzy trudami jej życia a podnoszącym na duchu optymizmem płynącym z jej książek niejednokrotnie mnie szokował i budził podziw dla jej niezłomności i determinacji.

Wiele mogłabym jeszcze napisać, ale tę biografię po prostu trzeba przeczytać. Niech nie zrażą Was jej gabaryty, bo każda minuta z nią spędzona jest tego warta. I z pewnością po jej lekturze zapragniecie wrócić ponownie do światów Ani, Emilii, czy Rilli odkrywając w nich dużo więcej niż dotychczas.