Czarny tort recenzja

Byron i Benny. Dwójką rodzeństwa. Dzieci Eleonory i Berta. Dorosłe już rodzeństwo musi odnaleźć się w rzeczywistości po śmierci swojej mamy. Ich ojciec zginął kilka lat wcześniej więc nasi bohaterowie zostali sami. Jednak Byron ma wielki żal do siostry, która kilka lat wcześniej zerwała kontakt z rodziną. W spadku po matce dostają przepis na tytułowy czarny tort oraz nagranie, w którym odkrywamy historię pewnej dziewczyny o imieniu Covey oraz jej ukochanego Gibbsa, którzy żyli na wyspach. Podróż do lat 60., o których opowiada nam Eleonory w swoim nagrzaniu, jest częścią historii rodzinnej naszych współczesnych bohaterów, Benny i Byrona. Stopniowe odkrywanie prawdy stanowi dla bohaterów odkrywanie własnych korzeni i tożsamości, co wywołuje u nich niemałe zaskoczenie i szok.

Kim była dziewczyna, która zmuszona została do ucieczki z rodzinnego domu? Czy to morderczyni? Co stało się z jej zaginioną córką? Wiele pytań i odpowiedzi na nie, które autorka nie podaje nam na tacy, umiejętnie potęgując nasza ciekawość i stopniowo odkrywając karty.

"Bo osoby, które kochamy, także współtworzą naszą tożsamość. Może wręcz w największym stopniu"

Aż nie chce się wierzyć że "Czarny tort" to debiutancka powieść autorki... Bardzo głęboka, nieoczywista, wielowątkowa historia poruszająca mnóstwo problemów, może aż za dużo? Przez to ciężko skupić się na kilku, dla mnie najistotniejszych, co może wpływać na jakość czytania. Tak dużą ilością wątków można obdarzyć kilka książek. I do tego dosyć rozległe opisy krajobrazów, wydarzeń, tradycji czy historii mogą momentami nużyć. Narracja trzecioosobowa wprowadzała pewien dystans do całej fabuły, przez co również ciężko czasem było mi się "wczuć" w rolę bohaterów. Ale te niuanse, które niektórym czytelnikom mogą przysłonić niepodważalne walory tej powieści, dla mnie były mało znaczące w odniesieniu do odbioru całość tej powieści. Przeplatające się czasy w narracji oraz różne perspektywy narracji, działy na wyobraźnię. Fajnie skonstruowana, ciekawa i dynamiczna akcja wciągała. Tu było wiele rzeczy, które bardzo lubię: sekrety rodzinne, romans, ucieczka, nieprzepracowane traumy, wyraziste emocje, rasizm, homoseksualizm, wpływ rodziny i tradycji na życie i wiele innych. Autorka dotknęła wielu rzeczy. Wykreowani bohaterowie należą do tych idealnie nieidealnych, przez co nabierają dużej autentyczności. Fabuła dopracowana z dbałością o każdy szczegół. Autorka bardzo o to zadbała, żeby wiarygodnie odzwierciedlić wykreowany w książce świat. Podsumowując, uważam że książka nie każdemu może się spodobać. Mi, pomimo kilku minusów, spodobała się i uważam, że książka ze względu na niełatwy odbiór trafi bardziej w wyrafinowane i wymagające gusta czytelnicze. Ja wam ją polecam. Dla mnie to ciekawa książka , niosąca że sobą ważny, życiowy przekaz