Hipersomnia recenzja

Trudno się nie zgodzić się z powyższym cytatem, gdyż życie potrafi nieźle namieszać wprowadzając chaos i brak poczucia bezpieczeństwa, tak jak to miało miejsce u bohaterów książki „Hipersomnia”, a wcześniej w „Apofenii”.

Minęły dwa lata od dramatycznych wydarzeń, jakie miały miejsce w pierwszej części pt.: „Apofenia”. Pozornie Amelia Wilska i Szymon Kiliański wiodą w końcu spokojne, sielankowe życie niedaleko Jeleniej Góry. Sytuacja wymagała zmiany nazwiska i miejsca zamieszkania, ale poza tym wydaje się, że wszystko w końcu jest na swoim miejscu. Teraz, jako rodzina Choteckich mogą w końcu odpocząć, normalnie żyć i pracować. Okazuje się, że to tylko pozory. Im bardziej wgłębiamy się w fabułę, tym więcej jest nam odsłaniane i dostrzegamy, że nie wszystko wygląda tak dobrze, jak widać to z zewnątrz.

Spokój burzy zaginięcie nastolatki, więc dla prokurator Amelii ta sprawa ożywia traumatyczne przeżycia. Z kolei Szymon otwiera kancelarię adwokacką w Jeleniej Górze, ale towarzyszy mu przeczucie, że zło nie odpuściło i czai się gdzieś w pobliżu. Szymon nie nauczył się ostrożności, co mnie dziwi i bez sprawdzenia przyjmuje nowego pracownika. w ogóle go nie sprawdzając. A Tomasz Koza – Koźmiński nie jest czysty, jak łza. Niestety.

Największe zmiany zaszły jednak u Zuzki, i to wcale nie w dobrym znaczeniu. Dziewczyna zaczyna brać używki, by zagłuszyć ból po traumie, a do tego zmienia swój wizerunek, zamyka się w sobie i ukrywa swój stan przed rodzicami. To, niestety, nie jest dobrą drogą, o czym wkrótce się przekonuje. Dla niej koszmar trwa nadal, mimo upływu czasu. Wpływa to na jej psychikę, relacje z rówieśnikami i osobowość.

Na jej przykładzie Magdalena Kornak wyraźnie i realistycznie ukazuje wpływ traumy na życie człowieka. Jest to dotkliwe tym bardziej, że dotyczy to młodej osoby, która dopiero wchodzi w dorosłe życie, ma swoje plany i marzenia. Przez jedno dramatyczne zdarzenie zmienia się wszystko i nic nie jest takie, jak wcześniej. Postawa Zuzki pokazuje, że takie postępowanie może prowadzić do autodestrukcyjnych zachowań, jednocześnie podkreśla, jak ważne jest wsparcie bliskich i otwartość w trudnych chwilach. Dziewczyna jest przekonana, że poradzi sobie sama ze swoimi demonami, ale przekonuje się, że nie jest to proste, a droga, którą obrała prowadzi donikąd.

Lektura „Apofenii”, pierwszej części serii o Amelii Wilskiej i Szymonie Kiliańskim, dała mi bardzo emocjonującą historię, w której prowadzona przez nich sprawa zakończyła się sukcesem, ale na nich pozostawiła ogromną traumę. Powieść "Hipersomnia" to świetna kontynuacja, która dostarcza nam mnóstwo emocji i nie raz wzbudza niepokój, podnosi napięcie, dając poczucie zagrożenia. Pani Kornak zgrabnie połączyła w niej kilka wątków i gatunków, spośród których wyłania się oczywiście motyw kryminalny połączony z thrillerem, wzmocniony suspensowymi zabiegami w tle oraz elementami obyczajowymi. Wyraźnie wyczuwalna jest mroczna intryga, która w połączeniu z emocjonalną warstwą tworzy spójną, podnoszącą adrenalinę i wzbudzającą ciekawość historię.

„Hipersomnia” wciąga od pierwszych stron i rozpędza się coraz bardziej, by na końcu pędzić z szybkością pocisku. Czytałam ją niemal z zapartym tchem, zwłaszcza w drugiej połowie fabuły, gdyż z każdym kolejnym rozdziałem atmosfera się zagęszcza i dzieje się bardzo dużo w życiu bohaterów. Nie raz zostałam zaskoczona przez autorkę, a już całkowite zdumienie pojawiło się, gdy poznałam osobę winną porwania czternastolatki. Rozwiązanie sprawy nie kończy tej serii, gdyż finał dostarcza kolejnego niespodziewanego zwrotu akcji wbijając w fotel swoim natężeniem emocji. W trakcie powstawania tej recenzji dotarła do mnie informacja, że pani Magdalena Kornak napisała już trzecią część tej serii i nadała jej tytuł „Parafrenia", której premiera już 18 marca 2025r.!

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z portalem Sztukater