Autor: @Strusiowata ·2 minuty

2021-09-24

1 komentarz

12 Polubień

Recenzja przedpremierowa

premiera: 13 października

Po przeczytaniu tej książki nurtuje mnie pytanie - dlaczego młodzi ludzie nie mają takich lektur w szkole? Co stoi na przeszkodzie żeby poznali i mieli dostęp do literatury opisującej świat, który ich dotyka, jest na wyciagnięcie ręki, zawiera mnóstwo problemów pojawiających się w ich życiu codziennie.

Roksana Jędrzejewska - Wróbel opowiada o trójce uczniów klasy ósmej: Marii, Lenie i Miłoszu, którzy w pogoni i wyścigu do najlepszych szkół średnich, wybrali pomoc w domu opieki za dodatkowe punkty na świadectwie.

Gdy młodzi, sprawni i inteligentni woluntariusze pojawią się w Zacisznej Przystani czują lęk i obrzydzenie w zetknięciu z grupą starych, niedołężnych i niczyich pensjonariuszy. Jednak dzięki nim:

"Nie jest wcale tak źle. Zwłaszcza odkąd pojawiły się te dzieciaki. Dzięki nim pensjonariusze odżyli, jakby razem z Marią, Leną i Miłoszem do Zacisznej Przystani wtargnęło powietrze."

Gdy nastolatkowie poznają bliżej pensjonariuszy pojawia się odwaga, a także odsłaniają się w nich pokłady wrażliwości, życzliwości i delikatności.

Co jest fenomenalne w prozie pani Roksany Jędrzejewskiej- Wróbel to fakt, że przemiana dotyka nie tylko tych młodych ludzi. Rozlewa się także na ich bliskich: na zabieganych i sfrustrowanych rodziców, którzy tylko na początku dziwią się, że ich dzieci coraz chętniej spędzają czas w Zacisznej Przystani.

Piękne w tej opowieści jest dojrzewanie do mądrości i otwarcie się na drugiego człowieka. Dzielenie się przez pensjonariuszy przemyśleniami i wskazówkami, które zamiast drażnić młodych ludzi, odsłaniają im przestrzenie, do tej pory uznawane za niepotrzebne lub chętnie skrywane jako zbyt trudne.

Niesamowity, wręcz przejmujący jest poetycki obraz odchodzenia jednego z zaprzyjaźnionych pensjonariuszy. Nastolatka Lena przyznaje, że jest po raz pierwszy w swoim życiu przy śmierci bliskiej osoby. Ta scena, pełna szacunku dla decyzji o odejściu z tego padołu łez, na długo zapadnie w pamięć wielu czytelnikom.

Każdy w tej książce może znaleźć coś dla siebie. Młodzi ludzie mogą garściami czerpać z doświadczeń ich rówieśników, ale także z potknięć rodziców woluntariuszy oraz z przesłanek życiowych seniorów. Rodzice przeglądną się niczym w lustrze swojemu zagubieniu w codzienności i brakom porozumienia z dziećmi.

A nastolatkowie odetchną pełną piersią ponieważ... okaże się, że ich błędy i słabe punkty są udziałem wielu rówieśników.

Jeśli wątpliwości doprowadzą ich do wspaniałych odkryć, niczym decyzje Marii, Leny i Miłosza, będzie się spełniało przesłanie książki:

"Świat porwany na strzępy, zrasta się na nowo"

A odwaga i szacunek na pewno przydadzą się każdemu z nas:

"Życie czasem tak boli, że myślimy, że ten ból nigdy nie minie, i wtedy chcemy skrócić cierpienie. Ale żałoba potrzebuje czasu. Każdy ból w końcu mnie. Tego się nauczyłam. I że życie mimo wszystko warte jest przeżycia"

Warto sięgnąć po tę powieść!

Dziękuję Wydawnictwu Literackiemu za egzemplarz recenzencki.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2021-09-24

× 12 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Stan splątania

Roksana Jędrzejewska-Wróbel

8.7/10

Obcy sobie, oddzielni, zaplątani w codzienne obowiązki, zniewoleni przez lęki. Kto mógł przypuszczać, że staną się nierozłączni, niczym Harry, Hermiona i Ron! Maria. Codziennie garść suplementów i p...

Komentarze

@Remma · około 3 lata temu

Bardzo ciekawa recenzja:)

× 2

Komentarze (1)

@Strusiowata · około 3 lata temu

Bardzo dziękuję.
Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki.

× 2

Stan splątania

Roksana Jędrzejewska-Wróbel

8.7/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Stan splątania

„Stan splątania” – Roksana Jędrzejewska-Wróbel W stanie splątania żyje każde z nas. Czy mamy o tym świadomość? Może w małej części. Większość z nas żyje w takim biegu, że nie ma czasu się zatrzymać i...

@sylwia923

„Żyć, jakby się było porcelanową lalką, to jakby w ogóle nie żyć.” – jak wykorzystali swoje życie podopieczni Zacisznej Przystani, a jak mogą to zrobić nastoletni wolontariusze?

Czym tak naprawdę jest tytułowy stan splątania? W powieści natrafimy na kilka definicji i żadna z nich nie zostanie ostatecznie potwierdzona. Wiadomo natomiast, że cierpimy na niego wszyscy, niezależ...

@viki_zm

Pozostałe recenzje @Strusiowata

Bulimia - jak pokonać?

Długo szukałam wydawnictwa , w którym oprócz dawki informacji na temat medycznej strony zaburzeń odżywiania, odnajdę relację chorego. Osoby, która zmaga się z bulimią i ...

Recenzja książki Nie, dziękuję. Bulimia i inne nawyki

Świetna intelektualna podróż

Autor "Fizyki smutku" to najczęściej tłumaczony na języki obce pisarz bułgarski, którego nie interesują czyste gatunki. Jego książka to niezwykła podróż intelektualna. N...

Recenzja książki Fizyka smutku