Pudło. Opowieści z polskich więzień recenzja

Brzęk ciężkich metalowych drzwi, głos strażnika, który mówi, że masz przejść dalej. Dostajesz zestaw niezbędnych rzeczy: miskę, mydło i jedną rolkę papieru toaletowego. Odtąd już każdy dzień będzie taki sam. Pobudka, śniadanie, spacer, czas wolny, sen. I tak już zawsze. Przez najbliższe lata twoje życie nie ulegnie zmianie. Będziesz wyczekiwał przepustek i spotkań z rodziną. Oczywiście, gdy zasłużysz. To jak wchodzisz w to?

Nina Olszewska postanowiła sprawdzić, co naprawdę kryje się za murami. Czym żyją więźniowie. Co zaprząta ich głowę. Jak wygląda ich doba Czy osadzeni mają możliwość nauki, pracy. I czy resocjalizacja to bujda, czy faktycznie takie zjawisko jest możliwe. Czy da się mimo wyroku zacząć normalne życie, bez ciągłego oglądania się na siebie? Między innymi takie kwestie porusza książka Pudło. Opowieści z polskich więzień.
Dosyć długo zwlekałam z lekturą. Choć tematyka leży w kręgu moich zainteresowań, to cały czas zwlekałam z przeczytaniem. Cały czas spychałam ją dalej i dalej. Aż w końcu przyszedł na nią czas.

Autorka przedstawia nam całe spektrum. Od przepustek poprzez pracę aż po życie po wyjściu na wolność. Zabrakło mi tu jednak spojrzenia na placówki dla kobiet. Z pewnością byłaby to ciekawa konfrontacja ze światem mężczyzn. Mimo to lektura jest warta przeczytania. Poznajemy nie tylko historię osadzonych, ale i osób, które pomagają im w rozpoczęciu nowej egzystencji. Szczególnie za serce ujęła mnie ostatnia historia. Jak wielkie trzeba mieć serce, by pomagać tym, którzy nic nie mają, którzy zostali zepchnięci na margines, mimo że chcą się odbić od dna.

Jest to kolejna pozycja, która porusza tematyka zakładów penitencjarnych. I choć mogłoby się wydawać, że pisanie o więzieniach to odgrzewane kotlety, bo to już było, to w tym przypadku jest inaczej. Niczym szczur wślizgujemy się za mury, by sprawdzić, jak żyje się osadzonym. Towarzyszymy im w rozterkach, przeżywamy wzruszające rozmowy, by na końcu dowiedzieć się, że zakład to nie życie jak Madrycie, jak niektórzy myślą.