Szczątki recenzja

Z dotychczas wydanych książek Krzysztofa Jóźwika umknęła mi jedynie „Klatka”, więc mogę z pełną odpowiedzialnością napisać, że Szczątki oceniam najwyżej w dotychczasowej twórczości autora. Dlaczego? Bo, mimo że podobnie jak w pozostałych powieściach (z wyjątkiem może "Zamachowców" i "Loterii") brutalnych opisów zbrodni tu nie brakuje, to nie dominują fabuły. Ta skupia się tym razem w większym stopniu na prowadzonym śledztwie i prywatnych sprawach podkomisarza Kalinowskiego i na obu płaszczyznach wiąże się ze znienawidzonym prokuratorem Ziębą.

Ale oczywiście i ta powieść skierowana jest do osób mniej wrażliwych na makabrę i o silnych żołądkach, bo choć ludzkie szczątki odnaleziono w odpadach poprodukcyjnych firmy wytwarzającej karmę dla zwierząt, to wierzcie mi, wyobraźnia pracuje. I to dopiero początek krwawych zbrodni, których pierwszym nasuwającym się i najbardziej prawdopodobnym motywem są porachunki mafijne. Tylko Kalinowski nie może wyzbyć się przeczucia, że chodzi o coś więcej i tropów należy szukać w rodzinnych sekretach pierwszej z ofiar. Która z tych ścieżek okaże się właściwa?

Znakomicie i spójnie zbudowana intryga kryminalna, z wypływającymi niespodziewanie na powierzchnię i szokującymi, niczym ludzkie oko w beczce wypełnionej breją, kolejnymi skrawkami układanki i tajemnicami wyłaniającymi się z przeszłości budzą ciekawość i trzymają w napięciu. I nie tylko prowadzącym śledztwo nie jest łatwo odkryć sprawcę i jego motywy. Czytelnik, mimo że patrzy na rozwój wypadków z uprzywilejowanej pozycji osoby lepiej poinformowanej, błądzi podobnie jak oni.

Warto wspomnieć, że po „Chwastach” i „Skrawkach”, „Szczątki” są trzecią częścią „Historii warszawskiej” i choć każda z nich skupia się na odrębnej sprawie kryminalnej, to przewijający się przez wszystkie wątek osobisty Kalinowskiego ma na nie duży wpływ. Dlatego zachęcam do czytania zgodnie z chronologią wydawanych tomów, bo tylko wtedy w pełni pojmiecie sprzeczne emocje targające mężczyzną.

Zakończenie? No tu miałam ochotę kogoś udusić, najlepiej sprawcę tego zamieszania, ale wówczas nie doczekalibyśmy kontynuacji tego cyklu, a wszystkie znaki wskazują, że takowa nastąpi. Czekam zatem i tym razem czynię to z niecierpliwością.