Opowieści Baśniomistrza. Księga Koszmarów: Transylwania recenzja

Mamy zatem paragrafową grę RPG, która oferuje nam aż cztery porywające, klimatyczne, fabularne scenariusz gry. I wszystko, co jest niezbędnym do rozgrywki, znajdziemy w tej książce, czyli:

* 50 Obszarów z ilustracjami

* 4 gotowe postacie

* dzienniki wypraw i misji

* wspominane już 4 opowieści – „Groza wampira”, „Piętno wilkołaka”, „Klątwa Frankensteina” i „Duchy umarłych”.

* kody QR, prowadzące do dźwiękowych nagrań.

Każda z historii i zarazem naszych gier jest intrygującą, gdy w pierwszej z nich trafiamy do miasteczka Bran, by rozwikłać zagadkowe zaginięcia małych dzieci, o które podejrzewany jest właściciel wielkiego zamku, w którym wielu widzi wampira...

Druga z nich rysuje scenerię małego miasteczka, w którym to mąż naszej kuzynki został ugryziony przez wilka, co prawdopodobnie doprowadziło do jego przemiany w wilkołaka...

Trzecia z historia opowiada o przerażających tworach doktora Frankensteina, których to odnalezienie i następnie powstrzymanie przed czynieniem zła spada oczywiście na nasze barki.

I wreszcie czwarta opowieść - o duchach i upiorach nawiedzających pewną krainę, których to mamy się pozbyć wraz z naszymi towarzyszami z drużyny łowców duchów...

To barwne, niezwykle klimatyczne i naprawdę fajnie opowiedziane historie, w których występują równie intrygujący bohaterowie i gdzie akcja została osadzona w rozmaitych częściach dawnej Europy - na czele z tytułową Transylwanią. Doskonałego efektu dopełnia graficzna postać książki, gdzie mamy naprawdę mroczne, czarno białe i zarazem piękne ilustracje... No i efekty dźwiękowe...

I zanim wyruszymy ku przygodzie, musimy oczywiście wybrać jedną z dostępnych czterech postaci - Badacza lub Badaczkę, bądź też stworzyć własną. To istotny krok w rozgrywce, gdyż każda z nich dysponuje nieco innymi umiejętnościami i wartościami, co może mieć bardzo duże znaczenie w przypadku samej rozgrywki.

Co przygotowań do gry, to musimy przede wszystkim przygotować dwie dostępne mapy - Transylwanii oraz mapy Wnętrza Zamku. Potrzebne będą nam jeszcze drobne przedmioty, które będą nas reprezentować na mapie - np. guzik, albo koralik. I jeszcze musimy wybrać osobę Baśniomistrza, który będzie czytał fragmenty niniejszej księgi. I tu ważne jest, by czynił on to naprawdę klimatycznie...

Na początku musimy wybrać jedną z czterech opowieści... a potem to się dzieje, oj dzieje...

Ogólne reguły są proste - wszyscy zaczynamy w Punkcie Oberży na mapie (niezależnie od wybranej opowieści), a następnie przemieszczamy się po niej dokonując możliwych wyborów, przed którymi stawiają nas fragmenty Księgi odczytywane przez Baśniomistrza - możemy się przemieszczać do jednego punktu, rozpatrywać opcje, jakie są mu przypisane, stawać do pojedynku z potworami, zdobywać cenną wiedzę, czy też chociażby dokonywać wyborów przedmiotów, które mogą okazać się kluczowe.

W każdej turze mamy bowiem do wyboru:

* przemieszczenie się do innego obszaru

* pozostanie na miejscu

* powrót do poprzedniego obszaru

Każdy obszar na mapie na którym się znajdujemy, wiąże się z konkretnym fragmentem tekstu, który poznajmy za sprawą Baśniomistrza. Naturalnie, każdy gracz wybiera własną opcję, gdy przypada tura jego ruchu.

CO WAŻNE - czasami decydujemy my sami, ale bardzo często zdarza się i tak, że musimy zdać się na los, czyli na rzut kością.

I po rozpatrzeniu danego punktu, przechodzimy do kolejnego miejsca na mapie - możemy to zrobić wszyscy, ale też i możemy się rozdzielić.

I tu kolejna ważna rzecz - jeśli wybierzemy tryb gry rywalizacji, to pojawienie się kilku postaci na jednym polu na mapie oznacza pojedynek, czyli rzucamy kośćmi.

I to właśnie te decyzje - nasze i losowe, prowadzą nas krok po kroku do rozwikłania zagadki danej misji oraz pokonania potwora. I powiedzmy sobie szczerze, że nie zawsze nam się do uda, ale nawet w wyniki porażki też jest fajnie.

Po drodze możemy zdobywać cenne nagrody, ulepszać swoją postać za sprawą tzw. zdobywanej waluty, jak i wreszcie odkrywać zupełnie nowe obszary na mapie, gdzie to np. może czekać na nas bardzo tajemnicza, nowa postać...

Z praktycznego względu powiem tak - skorzystajmy z możliwości skserowania lub wydrukowania sobie tych map, notatników i innych materiałów, gdyż z doświadczenia wiem, że bardzo przydatne są dokonywane na nich oznaczenia i notatki, a na oryginałach szkoda byłoby to robić.

I tak też docieramy do finału - szczęśliwie, bądź ponosząc porażkę, ale wtedy nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy zagrali jeszcze raz - w tę samą opowieść, bądź też w inną. To pierwsze jest o tyle kuszące, iż zapewniam was o tym, że za każdym razem - choćby za sprawą losowości rzutów kości, ale też i naszych decyzji, przebieg gry jest zawsze innym.

To dobra zabawa, wielkie emocje, doskonała rozrywka i ogromna frajda, gdy wraz z kolegami i przyjaciółmi podejmujemy się tej rozgrywki. Owszem, można grać w pojedynkę, ale powiedzmy sobie szczerze, że to już jednak nie to...

I myślę, a zasadzie jestem pewna, że każdy miłośnik paragrafowych gier i do tego sympatyk klimatów grozy będzie zafascynowany tą pozycją. Ja sama jestem urzeczona grą „Księga grozy. Transylwania” – uwagi na fabułę, na inteligencję scenariusza rozgrywki, na jej nieprzewidywalność i klimat. Polecam!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.