Jaśminowe babeczki recenzja

Książka stanowi kontynuację perypetii życiowych czterech koleżanek, które po spotkaniu na jubileuszu szkoły postanowiły zawalczyć o siebie i swoje marzenia. Historia zalicza się do literatury obyczajowej.

Alicja, Honorata, Dagmara i Gabrysia stanęły na rozdrożu życiowym, wszystkie postanowiły zmienić coś w swoim życiu, jednak ich najbliżsi nie są zadowoleni z tych zmian. Kobiety muszą sprostać nowym wyzwaniom i przeszkodom, które stawiają im osoby, dla których przez lata się w pewnym stopniu poświęcały. Wsparcie znajdują więc tylko w swoich przyjaciółkach. Ala postanawia odnowić kontakt z rodzicami, Gabrysia daje szansę dawnym pasjom, Dagmara wciąż rozwija swoją herbaciarnię, a Honorata nie może dojść do porozumienia z mężem. Jednak każda z nich w pewnym momencie znajduje wyjątkowego sprzymierzeńca, z którym wszystko powoli zaczyna się układać.

Ta cześć podobała mi się dużo bardziej, niż poprzednia. Autorka zrobiła postęp porządkując zarówno narrację jak i fabułę, mamy wyraźny podział na perspektywy wszystkich bohaterek, fabuła jest logiczna i spójna, przez co całość przyjemnie się czyta. Bohaterki w tej części przechodzą przemianę, walczą o swoje i nie poddają się pomimo trudności i niezrozumienia najbliższych. Historia jest życiowa, pokazuje, że każdy ma swoje problemy a sojusznikiem może zostać osoba, po której najmniej byśmy się tego spodziewali.
Podobnie jak w poprzedniej części, każda kobieta czytająca tą historię może utożsamić się z bohaterkami. Autorka po raz kolejny opisuje codzienność w jakiej żyją setki kobiet na świecie.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze i niemal ekspresowo. Wciągnęłam się w historię już po kilku pierwszych stronach i nie mogłam się oderwać. Fabuła jest dosyć szybka i dynamiczna, przeskakujemy między perspektywami, poznajemy wiele szczegółów, doświadczamy wielu emocji. Możemy się pośmiać, wzruszyć, zirytować czy nawet zapłakać. Autorka wplątuje w bieg wydarzeń kilka plot twistów, które dodają historii powagi czy dramaturgii. Całość pokazuje, że nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń, zawsze jest nadzieja na lepsze jutro i nawet z najcięższych prób można wyjść zwycięsko.

Powiem szczerze, że po pierwszym tomie, nie spodziewałam się tak dobrej kontynuacji. Jestem pod wrażeniem i teraz nawet mi przykro, że ta historia kończy się tylko na dwóch tomach.