Złota klatka recenzja

Może pamiętacie mój zachwyt nad pierwszym tomem? Drugi mnie nie zawiódł w żadnym stopniu!

Ileż tu się działo!
Tajemnice, intrygi, niebezpieczeństwo zbliżające się do Kivy a także rozwijające się uczucie, które dziewczyna próbuje zwalczyć za wszelką cenę.

Kiva uciekła z Zalindovu, chowając się u rodziny Jarena.
Jednak książe nie wie, kim tak naprawdę ona jest...

Pragnie zemsty ale czy jest ona słuszna?
Czy rodzina ma jakieś głębiej skrywane sekrety, o których Kiva nie ma pojęcia?

Fascynująca podróż bogata w magię żywiołów i nie tylko, podczas której możemy zobaczyć całą gamę uczuć u naszych bohaterów.
Od miłości po nienawiść.

Poznajemy nowe postacie a także wracamy do ulubieńców z pierwszej części.
Rany co ta Kiva Meridan czasami ma w głowie, to aż mi jej było żal.
Natomiast Jaren... To nadal jest mój książkowy crush, po tej części jeszcze bardziej a moje serce krawiło razem z jego, gdy w sposób brutalny dowiedział się o tożsamości dziewczyny.

Były postacie, które mi się nie spodobały i jak się później okazało, całkiem słusznie.
Są oczywiście też takie, których nie da się nie lubić i do nich zaliczam Jarena z jego rodziną.
Co do Kivy moje odczucia są mieszane, lubię ją ale niektóre zachowania mnie drażnią.
Jej naiwność może być jednak podyktowana młodym wiekiem, z którego większość czasu spędziła odcięta od świata w ciężkim więzieniu.
I tu również się okazuje, że mogła tego uniknąć.

Nie brakowało dobrego poczucia humoru, łączenia wątków i kontynuowania historii z poprzedniego tomu.
Tu wszystko było spójne, wzbudzało zainteresowanie i wywoływało emocje wszelkiej maści.

Z ogromną niecierpliwością oczekuję tomu trzeciego, który, jak się nie mylę, ma być tym ostatnim.

Jestem ciekawa, co się stanie z Kivą po ciosie z niespodziewanej strony.
Co zrobi Jaren, czy kuzynowi uda mu się wytłumaczyć wszystko?
Czy ta wojna między tymi dwoma rodami w końcu się skończy?

Jest to jedna z moich ulubionych serii fantasy, która wyróżnia się na tle innych i czyta się ją błyskawicznie oraz z wielkim zaangażowaniem.
Na pewno zostaje w pamięci długo a także zachęca do ponownego przeczytania.