Pogranicznik recenzja

Od dawna powieść tego typu nie przyciągnęła tak mojej uwagi. Muszę przyznać, że to jeden z lepszych kryminałów nie tylko tego roku, ale i w ogóle. Może to mój subiektywny punkt widzenia. Dlaczego subiektywny? Zapewne dlatego, że akcja powieści rozgrywa się na Ziemi Kłodzkiej. Ziemi, która jest bliska mojemu sercu, gdzie staram się spędzać z rodziną czas urlopu, gdzie trasa Legionowo - Szczytna nie jest już jakąś blisko 500-kilometrową barierą. Ale! Jest jedno ale, o którym muszę na wstępie wspomnieć. Autorka książki Joanna Bagrij zasłużyła na bardzo słabą ocenę z... geografii Polski. Wiem, że mało osób to wychwyci, ale błąd, który powiela na kartach powieści, jest bardzo istotny. Do czego zmierzam? Pani Joanna osadziła powieść na Ziemi Kłodzkiej, a w treści ciągle przewija się nazwa Kotlina Kłodzka. Góry Orlickie, Duszniki-Zdrój, Zieleniec (od pewnego czasu dzielnica Dusznik-Zdroju), Orlice - miejscowość wymyślona przez autorkę, położona nad Dziką Orlicą, nie mogą znajdować się w Kotlinie Kłodzkiej! Proszę autorkę o sprawdzenie tego. Bo błąd powielany jest przez wielu "znawców" i tych, co twierdzą, że są w Kotlinie Kłodzkiej, a zdobyli właśnie Szczeliniec (Góry Stołowe) czy Orlicę (Góry Orlickie). Podkreślę - to nie kotlina!!! Odsyłam autorkę do źródeł, np. do Geografii regionalnej Polski Jerzego Kondrackiego, strona 216 plus załączona kolorowa mapa.





Pomińmy to niedociągnięcie, mam nadzieję, że pani Joanna nie pogniewa się na moje uwagi. Wróćmy do powieści, która została osadzona we współczesności. Wszystko zaczyna się na szczycie Orlicy, najwyższego szczytu, położonego na granicy Polski i Czech (wierzchołek znajduje się około 25 metrów po stronie czeskiej).




To tam zostają znalezione zwłoki, a właściwie szczątki ludzkiego szkieletu, które odnalazł turysta z Niemiec, zdobywający szczyt zaliczany do Korony Polskich Gór. Na miejscu zbrodni pojawiają się miejscowy szef komisariatu komisarz Radosza, ze swoim podwładnym, funkcjonariuszem Koszyckim. Obok szkieletu znajdują koronę czeską z 1900 roku, która została wcześniej przedziurkowana.

Radosza i Koszycki to nie jedyne postaci powieści. Na pewno główną rolę odgrywa tutaj starsza aspirant Lena Dobrowicz, która niedawno znalazła angaż w orlickiej placówce policji. Młoda policjantka to bardzo złożona postać. Młoda, bardzo inteligentna, a zarazem mało dostępna, jakby kryła jakąś tajemnicę, a to tego do bólu bezkompromisowa, szczera i wulgarna. Sprawa wydaje się łatwa do rozwiązania, ale jak to się szybko okazuje, to nie jedyny zwłoki. Pojawiają się niestety następne, a policjanci nie są w stanie wpaść na trop mordercy, którego nazywają roboczo pogranicznikiem. Do pomocy otrzymują, ze stolicy Dolnego Śląska, Wrocławia, psychologia kryminalnego, Oktawiana Szakalika. Ten również mocno angażuje się w śledztwo.

Powiem szczerze, że książka wciąga od pierwszych stron. Każdy rozdział to trzy części, z których dwie, pierwsza i ostatnia jest dość specyficzna. Oczywiście, wgłębiając się w powieść, wywnioskujemy szybko, dlaczego tak jest i nie powinienem w tym miejscu zdradzać cokolwiek więcej. Do tego okoliczności przyrody dodają lekturze tajemniczości, są znakomitym uzupełnieniem błyskotliwie skonstruowanego kryminału, a nawet thrillera psychologicznego. Koniecznie musicie przenieść się w Góry Orlickie, by poczuć piękno, a przy okazji przeczytać znakomitą powieść.

Książkę otrzymałem z Klubu Recenzenta nakanapie.pl, za co serdecznie dziękuję.