Imperium burz recenzja

"- Ten świat zostanie ocalony i przebudowany przez marzycieli"


  Po przeczytaniu "Imperium Burz"... brak mi słów. To co się dzieje w tej książce jest nie do opisania. A już na pewno nie bez spoilerów, więc powiem tylko, że Sarah J Maas osiągnęła mistrzostwo. Piąta część serii "Szklany tron" rozerwała moją duszę, zmiażdżyła serce i chyba odebrała zdolność logicznego myślenia. Naprawdę nie wiem co mogę wam o niej powiedzieć. Nie potrafię znaleźć odpowiedniego słowa, bo "niesamowita", "cudowna", "pełna akcji", "emocjonująca" to zdecydowanie za mało. Trzeba to przeczytać, poczuć. Oczywiście do akcji wkraczają kolejne intrygi Aelin - w życiu nie czytałam tak wielkich plot twistów, które są bardzo sensowne.
 Po zakończeniu już nawet ciężko mi sobie przypomnieć co było na początku, czy w środku książki. Autorka bawi się naszymi uczuciami. Prowadzi nas od smutku, przez radość, gniew, ciekawość, satysfakcję, strach do całkowitego zniszczenia. Myślałam, że to kres złości, smutku i bólu po wiadomej dla tych co czytali sytuacji na końcu ale później w jednej chwili rozwaliły się dwa cudowne shipy i moje pokiereszowane już serce zamarło. Na szczęście jakieś ostatnie 5 stron zwraca nam malutką, tycią cząsteczkę nadziei.
 Jeśli chodzi o bohaterów to jak zwykle każdy jest cudowny. Lysandra i Manon zdobyły moje serce jeszcze bardziej (tak samo Rowan). Warto wspomnieć o nowej postaci, czyli Ansel, której nie było zbyt wiele za to jest świetna. Pamiętacie jak w recenzji poprzedniej części chciałam żeby było więcej Gavriela zamiast Lorcana? Cóż, tutaj mamy i tego, i tego ❤️. Nie przypuszczałam, że tak polubię Lorcana ale w połowie książki przekonał mnie do siebie. Kolejną niesamowitą, odważną i lojalną bohaterką jest Elide. Najlepsze zostawiłam na koniec.... Fenrys😍😍. Jest to kolejny  Fae, który pochodzi z "drużyny" i od samego początku myślałam sobie "lubię tego wojownika" ale z czasem przerodziło się to w miłość. Jest intrygujący, zabawny, dobry i oddany. Moi drodzy oto znalazłam kolejnego książkowego męża ❤️.
 Przed "Królestwem Popiołów", czyli zakończeniem serii czeka mnie jeszcze "Wieża Świtu". Z jednej strony mam ochotę ją ominąć i lecieć szybko czytać zakończenie serii. Z drugiej jednak czuję, że będzie to dobry przerywnik od ciągłego martwienia się o bohaterów i natłoku emocji, które towarzyszą mi podczas czytania. Jeśli  nowela o Chaolu też jest druzgocąca to błagam niech ktoś mnie wyprowadzi z błędu.
 


Ocena:11/10