Ziemia, powietrze, ogień i... budyń recenzja

Sama nie wiem jak zacząć recenzję najnowszej książki Toma Holta Ziemia, powietrze, ogień i... budyń. Każdy kto ją przeczytał nie będzie mi się dziwił- kiedy mamy do czynienia z fajtłapowatym acz niezwykłym szczęściarzem Paulem Carpenterem, gromadą goblinów, żywymi mieczami i ich połówkami, firmą J. W. Wells, magicznymi kryształkami, alternatywnymi rzeczywistościami w alternatywnych rzeczywistościach... Trudno jest się nie pogubić. Jednak w tym zagubieniu nie jesteśmy sami, bohater książki, Paul Carpenter ma takie samo pojęcie o tym co się dzieje jak my.

Jakiś recenzent porównywał stopień wciągnięcia się w książkę Toma Holta do cosinusoidy. Niestety muszę przyznać mu rację, bo mimo, iż ogólnie książka mi się podobała to musiałam ją sobie odpowiednio dawkować. Gdy czytałam ją zbyt długo zaczęła mnie nużyć.
Czym jest to spowodowane? Doprawdy nie mam pojęcia. Dynamiczna fabuła i ciągłe zwroty akcji powinny raczej bezgranicznie wciągać, ale może to przez mnogość wydarzeń i stopień zapętlenia czytelnik czuje się nieco zmęczony dłuższą lekturą książki Ziemia, powietrze, ogień i... budyń.

Szkoda, że informacja o tym, że jest to trzecia część cyklu jest mało widoczna. Na pewno o wiele lepiej by mi się czytało gdybym miała za sobą poprzednie tomy. Jednak jeśli ktoś ma ochotę na tę książkę a nie przeczytał poprzednich tomów- bez obaw, książki Holta można czytać tak jak Pratchetta bez względu na kolejność.

Nie czytałam zbyt wielu powieści Terry'ego Pratchetta, ale mogę śmiało powiedzieć, że komu przypadły do gustu powieści ze Świata Dysku temu powinny spodobać się powieści Toma Holta. Panowie mają podobne poczucie humoru i sposób przeinaczania otaczającego ich świata.
Z tym, że u Pratchetta nie spotkałam się z takimi zawirowaniami fabularnymi jak u Holta ;)
Odnoszę także wrażenie, że Pratchett stara się pisać o konkretnym problemie/zagadnieniu, natomiast Holt poświęcił swoją książkę jedynie Paulowi. Z tym, że mogę się mylić, podobno książki o Rincewindzie są podobne do tych o Carpenterze (a raczej odwrotnie ;) ).

Wprawdzie choć nie da się jej połknąć za jednym zamachem i nie jest bardzo wciągająca to książka Toma Holta mi się spodobała. Można się przy niej odprężyć i poprawić sobie humor.
Polecić jej wszystkim nie mogę, bo już widać, że zdania o tej książce są podzielone, ale powinna spodobać się tym, którzy lubią groteskę, specyficzny humor i lekki chaos.