Sonata Kreutzerowska recenzja

Tołstoj w swoich utworach porusza często tematy walki dobra ze złem. Tym razem złem jest żądza cielesna i rozpusta, niszczące nie tylko małżeństwa, ale całe pokolenia.

W swojej opowieści wykreował bohatera, który pojawia się jako współpasażer narratora. Nieważne dokąd zmierzają, dlaczego znaleźli się w tym pociągu. Nie o tym traktuje „Sonata Kreuzerowska”. Utwór ma pobudzać do refleksji. Filozoficzne wywody mężczyzny przyznającego się do zamordowania żony wzbudzają najpierw kontrowersje, ale po wysłuchaniu do końca historii jego życia i małżeństwa czytelnik musi zmienić swoje podejście do tematu.

Pozdnyszew oskarża społeczeństwo, w tym swojego brata i jego towarzystwo studenckie, matki, ojców, o przyzwolenie na rozwiązłość w świetle prawa albo przynajmniej kultury obyczajów. Oskarża również „mędrców” lekarzy, kapłanów o wmówienie, że konieczne jest zaspokajanie żądzy dla zdrowia, że to normalne, że musi się sobie ulżyć w odpowiednich, przeznaczonych do tego miejscach, kiedy jest się kawalerem, a w małżeństwie, kiedy pojawia się dziecko, karmienie, dni koniecznej abstynencji. Dotyczy to oczywiście głównie ludzi bogatych, ustosunkowanych. Do takich należał też Lew Tołstoj. Jako że był świetnym obserwatorem, zauważył, że kobiety przyzwoite nie mają wyjścia i są wychowywane tak, żeby dostosować się do mężowskich potrzeb, nierzadko podyktowanych wcześniejszymi doświadczeniami. Żądza cielesna przeszkadza w osiągnięciu celu, czyli miłości małżeńskiej. Staje się ona pustym frazesem.

W sumie filozoficzne wywody Pozdnyszewa to wielki hołd dla kobiety. Wbrew temu, że potępia rozwiązłość, wczuwa się w sytuację kobiety, która jest przedmiotem, a nie podmiotem w małżeństwie. Kobiety nie są winne temu, że są wychowywane tak, żeby spojrzał na nie mężczyzna. Mężczyzna , który ma za sobą doświadczenia z kobietami, nie zauważy młodej kobiety, jeśli ta się nie ubierze atrakcyjnie, nie podkreśli swoich atutów urody.

„Sonata Kreuzerowska”, wykonywana przez panią Pozdnyszew i odwiedzającego ją młodego muzyka, staje się symbolem granicy, poza którą budzą się najgorsze instynkty, niepohamowana zazdrość o żonę. Świetnie ukazane zostało studium młodego mężczyzny, kawalera, a później małżonka, który wypowiada nie tylko własne poglądy, lecz formułuje sądy odnoszące się do całej ludzkości. W tym przejawia się mistrzostwo autora.

Tołstoj, jak zwykle stanął na wysokości zadania. Stary dobry klasyk J