Zgodne małżeństwo. Komedia ANTYromantyczna recenzja

„Nie oceniać książki po okładce”, ile razy to słyszeliście? Ile razy sami przekonaliście się, że jednak coś w tym stwierdzeniu jest, bo właśnie oto książka, która rozłożyła na łopatki, ale czy z pozytywnym skutkiem, czy negatywnym to już zachowajcie dla siebie.

Przed wami książka, która zwaliła mój światopogląd. Dlaczego? Mimo opisu myślałam, że to jakiś poradnik, ale to, co zawiera ta pozycja to szok i mega uśmiech na mojej twarzy. Jeżeli byłeś lub jesteś w związku, to polecam stosować się do zaleceń, jakie wydawnictwo umieściło z tyłu na okładce, a mowa tu o niebraniu przykładu z bohaterów i ja podpisuję się pod tym. 100% antyromantyczna powieść, która może rozjaśnić umysł, jak nie robić albo jak zrobić coś, co od początku nie nastrajało do optymizmu. Poznajcie Joanne i Jacka którzy po 20 latach małżeństwa można by rzec, że rozumieją i znają się jak łyse konie, lecz w życiu nie można być niczego pewnym nawet po tak długim stażu i nieważne, czy to małżeństwo albo luźny związek, bo powód do zrobienia dramy zawsze się znajdzie.

Chciałabym napisać wam coś, co może spowodować wybuch śmiechu, ale szczerze to przepisałabym całą książkę, lecz moim takim ulubionym fragmentem, o którym myślę nawet teraz jest kiedy Jacek wkrada się do pokoju teściowej i kradnie jej pończochy, lecz uprzednio wącha, czy aby nie są używane. :D Nie zdradzę, po co, ale suma summarum od tego zaczyna się podejrzane zachowanie, które zauważa Joasia. Cała masa zdarzeń, które jak domino niosą ze sobą konsekwencje, które z czasem trudno powstrzymać i za którymi leci się jak na złamanie karku, ale wszystko to okraszone mnóstwem żartu, poczucia humoru, jaki zrozumieją osoby w związkach, lecz mam nadzieję, że i te osoby będące singlami. Wyobraźcie sobie mnie w autobusie jak szczerze się sama do siebie, a za mną 20,30 osób patrząca w lusterku i zadająca sobie pytanie z tą kierowczynią chyba coś nie tak!

Bardzo chciałabym, żeby były kolejne tomy z tą dwójką w roli głównej, bo tak sobie myślę, że będę wracała do niej zawsze w te dni, kiedy mi smutno. 300 stron niezłej zabawy i przecudownych nieporozumień, jakie mogą się przytrafić Jackowi i Joasi, ale i nam samym.

Z całego serca polecam.