Zgliszcza recenzja

"Zapracowaliśmy sobie na to wszystko, sami zgotowaliśmy sobie ten los. Jesteśmy własnymi katami i ofiarami jednocześnie."

Ziemia jest na skraju zagłady. Obumarła roślinność, atmosfera jest tak zanieczyszczona, że nie można swobodnie oddychać, a promieniowanie słoneczne wykracza ponad normę. Życie skupia się głównie w zamkniętych pomieszczeniach. Skoro zachodzących destrukcyjnych zmian nie da się zatrzymać ludzkość musi się dostosować. Biolodzy pracują nad innowacyjną metodą symbiozy bakteryjnej, która ma być szansą na przeżycie.

Nina jest samotną matką. Z racji tego, że jej zmarły mąż był jednym z twórców powyższej metody kobieta jako jedna z pierwszych zostaje wytypowana do tego innowacyjnego projektu. Poddanie się terapii związane jest jednak z dużym ryzykiem. Komu zaufać, naukowcom czy sceptykom?

Nie będę się odnosić do treści merytorycznych, bo się zupełnie na nich nie znam, a z drugiej strony to nie jest podręcznik naukowy tylko powieść, którą traktuję jako rozrywkę. I pod tym względem jest to bardzo dobra, ciekawa powieść. Autorka tą historią stara się uświadomić nieodwracalność pewnych zmian. Fabuła opiera się na minimum bohaterów, a maksimum treści. Wyczuwalne jest napięcie, strach, ale także determinacja głównej bohaterki, która za wszelką cenę stara się ochronić syna. W tekst wpleciona jest specjalistyczna terminologia, jednak nie wpływa to na trudność w odbiorze, a jedynie historia zyskuje na realizmie przekazu.

Bardzo lubię tematykę kataklizmów czy zagłady świata. Oglądałam wiele filmów z tym związanych, ale jeśli chodzi o książkę to był mój pierwszy raz. Zamykając ostatnią stronę miałam burzę myśli w głowie. Mimo że to tylko fikcja, Autorka w taki sposób poprowadziła akcję, że chcąc nie chcąc człowiek zaczyna się zastanawiać nad tym, jakie rzeczywiste zmiany zachodzą w naturze. Ta powieść skłania do głębokiej refleksji, zatrzymania się i przeanalizowania w którą stronę zmierzamy i w jakim świecie przyjdzie żyć naszym dzieciom.
Ze swojej strony bardzo polecam!