Dzieci szariatu. Losy tych, o których upomniał się islam recenzja

Nie ma dziwne, że ta książka była na promocji na ŚK. Tak tragicznie literacko dziełko, zwane przez niektórych reportażem, nie mogło zdobyć pierwszych miejsc w żadnym gatunku "dziennikarskim", co najwyżej fantastyki. No ale wydawnictwo to nie Fabryka Słów.

Cztery bajki, opisane jako "prawdziwe" historie, zasłyszane przez Autorkę, też gdzieś kiedyś zamęczoną przez jednego z "książąt pustyni" będącego swego czasu jej mężem.

Nie kwestionuję tego, że gdzieś tam na świecie, ba! W wielu miejscach pojawiają się zwyczaje, których nawet w świecie zwierząt nie ma. Zwyczaje, w których mężczyzna, a właściwie osobnik rodzaju męskiego (ponieważ o byciu prawdziwym mężczyzną decyduje coś więcej niż posiadanie penisa) traktuje kobietę jak krowę, owcę czy inny element inwentarzu w gospodarstwie. Jest to skrajnie obrzydliwe, odarte z człowieczeństwa traktowanie drugiego człowieka, jak przedmiot, bez godności, jak - dość powiedzieć - niewolnika.

Niestety książka, grając tylko na najniższych instynktach, bardzo, ale to bardzo słaba literacko, próbuje nam wcisnąć cztery historie tak infantylne, tak niemożliwie głupie, że aż nie do uwierzenia, jak można było (przy dzisiejszych przekazach medialnych dotyczących postępowania mężczyzn w krajach arabskich względem kobiet) dać się z własnej nieprzymuszonej woli wpakować w taką rzeczywistość. Tzw. reportaż, czy opowieść choćby opartą na przekazach należałoby uwiarygodnić jakimiś relacjami świadków, czy odniesień do świata rzeczywistego. Miejscowości, ulic, nazwisk. To co się w tej książce wydarzyło, i owszem, powinno być przestrogą dla młodych kobiet zafascynowanych urodą książąt pustyni, ale! Nie w taki sposób! Infantylny, szkodliwy, bezczelnie drwiący z inteligencji czytelnika.

ProTip dla Autorki: Nie piszemy, że młody człowiek jest skłonny do manipulacji (w kontekście potencjalnego szkolenia terrorystycznego i dokonywanego nań praniu mózgu), ale że jest podatny na manipulację (co oznacza, że można nim manipulować).

ProTip dla Autorki 2: Nie uwierzę, w żadnym układzie sytuacyjnym, że na filmie przed samobójstwem młody terrorysta pozdrowi matkę słowami "Niech Jezus Chrystus ma Cię w opiece", oraz że przed wysadzeniem się w budynku kościoła odwróci wzrok od patrzącego nań Jezusa przed wysadzeniem się. Ze wstydu.

Ze wstydu to powinna Autorka pisać już tylko pod pseudonimem.

15.07.2019 r.