Zemsta Manitou recenzja

Graham Masterton "Zemsta Manitou".

Druga część cyklu Manitou. Pochłonęła mnie bez reszty. Jeszcze bardziej jak sam Manitou.

Toby - ośmioletni, szczęśliwy chłopiec mieszkający z matką i ojcem. Od pewnego czasu nawiedzają go koszmary, w których widzi człowieka błagajacego o pomoc. W tym samym czasie jego koledzy i koleżanki z klasy także mają koszmary. A każdy koszmar jest prawie taki sam. Każdy "mówi" o wielkiej bitwie, która rozegrała się dawno temu. W sumie koszmaru ma 21 dzieci. 

Sam Misquamacus wnika w Tobiego. Misquamacus pragnie odrodzić się na nowo. Pała jeszcze większą nienawiścią i chęcią zemsty. Po ostatniej porażce, na pomoc wzywa 22 najpotężniejszych Szamanów. Razem chcą przywołać najgroźniejsze i najokrutniejsze demony, między innymi Ossadagowah - Złowrogiego Ducha, który zstąpił z Gwiazd. Posługując się tymi demonami chce dokończyć swojego dzieła. Wielkiej zemsty na białych (bladych twarzach), ale także na samym Harrym i Śpiewającej Skale. To właśnie oni go przecież pokonali. 

Neil - ojciec Tobiego. Jako jedyny widzi znaki. Wierzy, że siły nadprzyrodzone szykują coś złego. Jako jedyny próbuje dowiedzieć się z czym ma do czynienia. Jako jedyny poszukuje pomocy. A tą pomoc są w stanie mu dać właśnie Harry i Śpiewająca Skała. 

Walka jest nierówna. Ważą się losy nie tylko opętanych dzieci, ale także wszystkich innych ludzi. Czy Harry i Śpiewająca Skała dadzą radę i tym razem?

Wiedziałam, że ta część będzie jeszcze lepsza, straszniejsza i bardziej obrzydliwa. Czytałam z wielkim napięciem, zdziwieniem i przejmujacym dreszczem. Przeżywałam losy Tobiego i każdego innego dziecka. Kibicowałam Harremu i Śpiewającej Skale. Dlatego tak bardzo złamał mnie koniec... było mi strasznie przykro... Ale wiem, że to jeszcze nie koniec!

Czuje, że cały cykl to coś naprawdę dobrego. Chce się czytać jeszcze i jeszcze! Pomimo chwil wątpliwości powodowanych serią dość obrzydliwych opisów, nie można przerwać czytania. Ale to właśnie Masterton! Uwielbiam go za całokształt, za to, że potrafi dać mi tyle emocji! Po skończeniu książki mózg domaga się więcej. A tego właśnie oczekuję od książek. 

Polecam!