Bad Saint recenzja

„Mówi się, że kiedy stajesz twarzą w twarz ze śmiercią, całe życie przelatuje Ci przed oczami. W moim wypadku tak nie jest. Widzę tylko własną rozpacz. Biorę głęboki wdech i zakładam pętlę na szyję, po czym zaciskam. Po policzku spływa mi łza. Tak wiele chciałam osiągnąć, już nigdy tego nie dokonam..”

Pomimo tego, że ta książka za długo czekała na swoją kolej, to cieszę się, że dopiero niedawno ją przeczytałam. A to ze względu na zakończenie, które aż prosi żeby od razu wziąć się za drugi tom! I chociaż go jeszcze nie ma, to mniejszy bólem jest czekać 3-4 miesiące niż rok :P

„Bad Saint” to książka, która nie przypadnie do gustu każdemu. Bardziej celowałabym w grono niegrzecznych dziewczynek, uwielbiających niebanalne historie, w których zachowanie bohaterów sporo odbiega od normalności :P Już od samego początku autorka nakręca tempo – tu nie uraczycie słodkiego wstępu – chociaż Willow myślała, że taki właśnie będzie, bowiem dopiero co wyszła za mąż za przystojnego mężczyznę! Nie dane jej było się tym faktem nacieszyć. W dniu rozpoczęcia miesiąca miodowego, zostaje porwana przez trzech zamaskowanych mężczyzn. Jeden z nich różni się od reszty… Kobieta jest traktowana przez niego inaczej… ale czy pod tą maską „uprzejmości”, nie czai się sam diabeł?

Pochłonęłam tę książkę i nawet nie wiem kiedy. Miałyśmy ją czytać na #wspolneczytaniezmadziaijusta - czyli po parędziesiąt stron dziennie, jako dodatkowa pozycja i naprawdę nie dało się jej odłożyć! Przeczytałam ją w jeden wieczór i to praktycznie na jednym wdechu! „Bad Saint” zaliczam do książek „popapranych” – to co w niej się dzieje, odbiega mocno od normy i no cóż tu dużo mówić…. Ogromnie mi się to podobało! Przez cały czas miałam ciarki na plecach, do tego niektóre momenty zapierały mi dech w piersiach! I to było takie – „łooooo ale co tu się właśnie wydarzyło”!! Nieraz miałam otwartą buzię z wrażenia, nieraz przeszły mnie ciarki i nieraz dostawałam rumieńców podczas czytania. Relacja między głównymi bohaterami, jest tak napięta, że nie da się przewidzieć, co za chwile się wydarzy. A dzieje się tu sporo! Na nudę na pewno nie będziecie narzekać!

Ogromnie podobała mi się tu kreacja samego porywacza Sainta! Do samego końca nie dało się go rozgryźć, a jego zmiennie zachowania były tak nieprzewidywalne i szokujące, że wręcz nie powinno się czuć do niego żadnej sympatii! No ale ja miałam inaczej :P Co do Willow, to jej zachowanie momentami jest irytujące i dziecinne, więc zdarzyło się nieraz, że nie dowierzałam w to co czytam i wywracałam oczami :P ale dzięki temu odczułam podczas czytania prawie całą gamę uczuć – od euforii po stan silnego wzburzenia ;P

Ten mroczny romans na długo zapadnie mi w pamięć, a książka już trafiła na półeczkę ulubionych. Nie mogę doczekać się kolejnej części, bo zakończenie „Bad Saint” wprawiło mnie w nie lada osłupienie! Ja oczywiście polecam! Chyba, że już czytaliście? Jak tak to koniecznie dajcie znać, czy Wam się podobała!