Zdążyć przed śmiercią recenzja

Jeśli nie czytałeś pierwszej części, a masz w planie to odradzam czytanie tej recenzji...🙂
Trzebież miała wreszcie odetchnąć z ulgą. Niestety porwanie Ani mocno wpłynęło na nastroje we wsi. Opieszałość policji doprowadza do szału przyjaciół zaginionej. W tej części główną bohaterką staje się Mieczysława, właścicielka wiejskiego sklepu, słynąca z silnego charakteru i ciętego języka. Kobieta postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, a u jej boku staje Marcel, który, przyjezdny podobnie jak Anka, zdążył nawiązać z nią bliższą relację.

W samo serce tajemnic Trzebieży trafia także dwójka youtuberów. Kamil i Zuza pragną stworzyć ekscytujący odcinek podcastu o maleńkiej miejscowości, skrywającej wielkie sekrety i owianej mgłą okrutnych zbrodni. Wkraczając na trzebieskie ziemie nie mają pojęcia, że przekraczają bramy świata, w którym, dla własnego dobra, lepiej gdyby nigdy się nie znaleźli. Kuszą jednak los, a ten pozostaje wobec nich bezlitosny. Jak wysoka okaże się cena za ciekawość i pragnienie sławy?

Autorka po raz drugi świetnie wykreowała małomiasteczkową społeczność. Sunąc przez kolejne karty książki można niemalże namacalnie poczuć na plecach oddech mieszkańców. A ci, choć pozornie szarzy i zwyczajni, często niosą za sobą ponure widma i cienie przeszłości, które nigdy ich nie opuszczają. Czasami ludzie, u boku których wiedziemy życie, okazją się kimś zupełnie innym niż nam się wydawało. I tak to właśnie wygląda w Trzebieży. Oczy trzeba mieć dookoła głowy, a zaufanie warto dawkować ludziom bardzo małymi łyżeczkami.

Muszę przyznać, że przez większość książki miałam dość sile podejrzenia co do osoby zamieszanej w sprawę zaginięcia Ani i niestety okazały się one trafione. Zgonię to jednak na karb zbyt dużej ilości przeczytanych przeze mnie kryminałów 😃 Mimo przewidywalności bowiem bardzo polubiłam pióro autorki, sposób, w jaki prowadzi akcję, jak tworzy charaktery postaci, jak dosypuje wątki, tworząc naprawdę ciekawą fabułę. Zatem proponuję, abyście chwycili za tę książkę i sami wyrobili sobie o niej zdanie. Ważne jednak, by zacząć od "Sąsiadki", ponieważ między częściami jest zbyt dużo powiązań, by czytać je niezależnie.