Miesiąc z komisarzem Montalbano recenzja

Mój ulubiony autor kryminałów, twórca cyklu z sycylijskim policjantem, komisarzem Salvo Montalbano dał nam w tej książce trzydzieści krótkich opowiadań (jedno na każdy dzień miesiąca). Komisarz Montalbano czasami rozwiązuje w nich zagadki kryminalne, a czasami zaangażowany jest w różne historie obyczajowe, zwłaszcza męsko-damskie.

Patrzy na rodzaj ludzki Camilleri z ironią i wyrozumiałością, podobny jest w tym do Czechowa, ale do poziomu mistrza nieco mu brakuje. Większość z historii bowiem nie zapamiętuje się, wylatują z głowy zaraz po przeczytaniu. Niestety, wszystko w tych krótkich formach wydaje się jakby zdawkowe, powierzchowne. Zdecydowanie wolę powieści Camilleri z pogłębionymi portretami psychologicznymi i ciekawym tłem obyczajowym.

Mimo powyższych zastrzeżeń miłośnicy opowieści z komisarzem Montalbano nie będą zawiedzeni, mamy tam bowiem stałą galerię postaci: kobieciarza Mimi Augello, służbistę Fazio, gburowatego doktora Pasquano, czy głupkowatego Catarellę, bohatera centrali telefonicznej. Są też oczywiście smaczki kulinarne: „cóż to takiego przyrządzić dwie ośmiorniczki po neapolitańsku? Czosnek, oliwa, pomidory, sól, pieprz, orzeszki pinii, czarne oliwki z Gaety, rodzynki sułtańskie, pietruszka, kromki przypieczonego chleba – i po wszystkim. No, tak, ale w jakich proporcjach? Trzeba się tu kierować instynktem, żeby wiedzieć, jakiej ilości soli odpowiada konkretna ilość czosnku”. Ślinka leci, gdy się to czyta...

I jeszcze, Camilleri często odwołuje się do innych pisarzy: do ulubionego przezeń Pirandella, Edgara Allana Poe, Jana Potockiego, czy Simenona; komisarz Montalbano przedstawiony jest poza tym jako miłośnik i znawca literatury.

W sumie to sympatyczna lekka, lektura, ale nie radzę od tej książki zaczynać znajomości z Montalbano, lepiej sięgnąć do którejś z powieści o komisarzu.

Dodam jeszcze, że na podstawie niektórych z opowiadań nakręcono odcinki świetnego serialu „Il Commissario Montalbano” ze znakomitym Lucą Zingarettim w roli komisarza, bardzo go polecam, ale oczywiście dopiero po lekturze...