Mistrz i Małgorzata recenzja

Niektórzy na słowo "lektura" wzdrygają się i uciekając odpędzają ją znakiem krzyża. Są oczywiście i tacy, którzy strach przełamią i z czystej ciekawości po ową "lekturę" sięgną. Na moje nieszczęście w moim kanonie lektur w szkole średniej "Mistrz i Małgorzata" nie pojawili się, jednak może to i dobrze, ponieważ z dzisiejszej perspektywy mogę docenić dzieło Michaiła Bułhakowa.

Cała akcja ma miejsce w charyzmatycznej i barwnej Moskwie w latach 30tych, a ściślej ujmując w latach 1928-1940. Zaczyna się dosyć niewinnie od pogawędki redaktora organizacji literackiej o artykule podważającym, o ile nie zaprzeczającym, istnienie Jezusa Chrystusa. Do rozmowy dosiada się nieznajomy, jak się później okazuje Szatan, który za sprawą mocy nieczystych wraz ze swoją diabelską świtą, wywróci do góry nogami całą stolicę. Będą i roznegliżowane damy, i wiedźmy latające na wieprzach, i znikające ruble, znajdzie się nawet miejsce dla kota pijącego koniak i spożywającego kawior.

"– To wódka? – słabym głosem zapytała Małgorzata.(...)
– Na litość boską, królowo – zachrypiał – czy ośmieliłbym się nalać damie wódki? To czysty spirytus."

"Mistrz i Małgorzata" nie jest powieścią lekką i łatwą, ale niewątpliwie bardzo przyjemną. Kiedy przywykniemy już do stylu pisarza i realiów dawnych lat, akcja staje się coraz ciekawsza i wciągająca. Ciężko było mi przebrnąć przez fragmenty historyczne zawierające opowieści o biblijnej Jerozolimie i Poncjuszu Piłacie, ponieważ nie widziałam sensu w zestawieniu do reszty powieści, co jednak pod koniec się wyjaśniło. Moje serce skradł przeuroczy diabelski kot Behemot, który bezustannie mnie zaskakiwał i rozśmieszał. Jednak nie tylko on. "Mistrz i Małgorzata" to świat przedstawiony w krzywym zwierciadle. Świetnie wykreowane postacie to istna karykatura - są barwne, komicznie wyolbrzymione i egzaltowane.

Kontrowersyjna powieść Michaiła Bułhakowa może budzić mieszane uczucia. Wątek religijny uznawany jest przez wielu za bluźnierczy. Co ciekawe, pisarz dokonywał wielu korekt, bezustannie poprawiając powieść aż do swojej śmierci, nie uzyskując satysfakcjonującej go wersji. Osobiście z efektu końcowego jestem niezwykle zadowolona i cieszę się, że odważyłam się sięgnąć po tą barwną i nieszablonową powieść.