Wybaczam Ci recenzja

Zapewne wielu się ze mną zgodzi, że autora w kuluarach nazywanego per "Najpłodniejszy" kocha się lub nienawidzi.
Przyznaję, moja miłość do Mroza jest okazjonalna, gdyż są książki, wobec których przepadłam i takie, gdzie niestety nie zaskoczyło. Jak sprawa się ma wobec "Wybacz mi"?

Stateczna kobieta, żona, może w przyszłości matka, po drugiej stronie mąż, który - jak okazuje się w dalszej części książki - ma wiele tajemnic do ukrycia przed partnerką. Jedna noc, w której tajemnicza wiadomość objawiająca się w mediach społecznościowych współmałżonka zmienia wiele. Kim jest nadawca i co się z nim stało krótko po wysłaniu trudnego w interpretacji i w zrozumieniu intencji tekstu? Przypadek czy może osoba, której ufasz nie jest tą, za którą się podaje?

Mróz stworzył gęstą atmosferę niejasności i schematu, który zawsze mnie intryguje, czyli "Machnąć ręką na ludzi, którzy na śledztwach zjedli zęby. Cho, my to odkryjemy bez pomocy policji!". Ina i dość specyficzny partner w osobie chłopaka siostry bohaterki nie szczędzą sobie uszczypliwości. W pierwszym odruchu można poczuć chłód, by kolejno utwierdzić się w przekonaniu, iż ten typ tak ma, a na pewno ta znajomość ma taki dość ironiczny, nieco niepoważny charakter.
W pogoni za odkryciem faktów dotyczących nocy, od której wszystko się zaczęło płyniemy wraz z bohaterami do brzegu, raz po raz towarzysząc narracji kobiety, rzadko kiedy jej kompana oraz pewnych pełnych tajemnicy wspomnień, którymi Mróz przetyka książkę. Cóż, emocje narastają, apetyt rośnie w miarę jedzenia, by w finale poczuć się niczym rodzic, który z mozołem odpakowywał długo wyczekiwaną po całym dniu czekoladkę, a nagle przyłapany na gorącym uczynku w pośpiechu wpycha ją do ust ukrywając ślady zbrodni przed przebudzonym potomkiem. Cały dzień oczekiwania, a w efekcie szybko przemijająca, pospieszna przyjemność, gdzie w ostatnich fragmentach jakby autor dostał turboprzyspieszenia z nakazem natychmiastowego skończenia książki.
W ogólnym rozrachunku mam wrażenie, że ta propozycja książkowa próbuje gonić to, co aktualnie dobrze się sprzedaje, rozchodzi w rękach czytelników i - proszę mi wybaczyć porównanie - odnoszę wrażenie, że Mróz tutaj mocno zaczyna iść w ślady Marcela Mossa. Jednorazowa zmiana kursu czy stała już trasa?