Echo przeszłości recenzja

„Echo przeszłości” to drugi tom z serii Kings of Sin. Tym razem poznajemy tutaj losy Jamesa, który jest gitarzystą zespołu rockowego, którego możemy poznać w pierwszym tomie o nazwie „Melodia serc”. Poznajemy tutaj również Celię, barmankę, z którą zaprzyjaźniła się Jo. Czy los będzie łaskawy dla tych dwojga? Jak potoczą się ich dalsze losy?

Jak tylko zobaczyłam na #bookstagramie, że legimi udostępniło „Echo przeszłości” przedpremierowo, tak rzuciłam wszystkie inne powieści, aby móc ją przeczytać. :D Bardzo byłam ciekawa, o czyich losach tym razem będę mogła poczytać, iż nie wahałam się ani chwili.
Tak jak to było w przypadku „Melodii serc”, tak i tutaj książkę przeczytałam bardzo szybko. Tym razem autorki pozytywnie mnie zaskoczyły, ponieważ było o wiele mniej powtórzeń (w poprzedniej recenzji wyjaśniam, o co chodzi) co jak dla mnie jest jak najbardziej na plus. Tutaj autorki poruszają nieco inne tematy. Co prawda temat używek również jest obecny, jednakże mowa o całkiem innych. Pojawia się także temat traumy przeżytej w dzieciństwie. Pojawia się również zazdrość, jak i wybuchy niepohamowanej, nieprzemyślanej słownej agresji. Dodatkowo muszę przyznać, iż główni bohaterowie zostali wykreowani tak, że z jednej strony dałabym im porządnego kopniaka w tyłek na ogarnięcie się, a z drugiej dzięki nim miałam ubaw i śmiałam się niemalże w głos. :P Również w tym przypadku muzyka ma uzdrawiającą moc, a przede wszystkim dzięki niej spełniają się marzenia. Co więcej, od samego początku mamy wrażenie, że mimo niesprzyjających okoliczności Celia i James mają się ku sobie, a „chemia” między nimi jest niemalże namacalna, pełna pożądania, a także mocno elektryzująca. W tej historii pojawia się także wątek zawodu miłosnego, a co za tym idzie trudności z zaufaniem drugiej osobie, a także brakiem poczucia bezpieczeństwa. Co w istocie przeobraża się w niewiarygodny ból, a także bezsilność.

Najważniejsze w tym wszystkim jest to, aby mieć wokół siebie ludzi, którzy nie pozwolą nam spaść na samo dno, ale podadzą pomocną dłoń, wtedy kiedy zobaczą, iż dzieje się z nami coś niedobrego. To także wartościowa lekcja uświadamiająca nas, że nie należy patrzeć wstecz i rozdrapywać ran, tylko z podniesioną głową, z pomocą przyjaciół iść do przodu. Chociażby dlatego, iż zaślepieni przeszłością możemy nie dostrzec tego otaczającego nas w danym momencie dobra. Właśnie o tym jest ta powieść.

Ja bardzo mocno Wam ją polecam. A sama nie mogę doczekać się kolejnego tomu, który mam nadzieję, ukarze się już wkrótce. 😊