Zapach pokusy recenzja

Blair Jensen chcąc w końcu zaznać spokoju i wyrwać się z domu przepełnionego kłótnią i nienawiścią wyprowadza się do małego aczkolwiek niestety dość zaniedbanego mieszkanka, by zacząć nowe życie. Pomimo kiepskich warunków cieszy się, że może zaznać odrobiny spokoju. Podczas pracy, przez przypadek była światkiem intymnego zbliżenia w jednym z pokoi hotelowych. Według Blair nic wielkiego się nie stało, nie rozumie więc dlaczego wszyscy tak nerwowo reagują. Szybko okazuje się, że gdyby prawda o relacji przyłapanej pary wyszła na jaw, oboje stracili by życie. Dlatego właśnie, nad Jensen wisi wyrok śmierci.

Autorka cieszy się dużym powodzeniem na rynku czytelniczym, sama również miałam już przyjemność poznać jej twórczość. Spotkanie to oczywiście było jak najbardziej udane, dlatego nie rozumiem co się zadziało w przypadku początku tej książki. A więc do rzeczy...
Postać Blair przypadła mi do gustu głównie ze względu na jej otwartość, niekiedy bezczelność, odwagę, a może jednak głupotę? Nie zawsze to co robiła było według mnie mądre, ale tak czy inaczej wypadła w moich oczach bardzo sympatycznie, szczególnie jak otwierała buzię by wyrazić swoje uwagi bądź sprzeciw. Co więc poszło nie tak? Niektóre wydarzenia w książce wydały mi się zwyczajnie absurdalne jak chociażby nieudana próba zabójstwa, której miał dokonać doświadczony morderca. Sprawdzając puls uznaje że kobieta jest martwa, a w rezultacie ta była jeszcze w stanie przemieścić się o własnych siłach by szukać pomocy. Gdzie tu jego domniemane doświadczenie? Zdziwiło mnie również to, że Massimiliano, który słynie z tego, że potrafi rozpoznać kłamstwo nie widzi romansu rozgrywającego się pod jego nosem. Nawet nie ma żadnych podejrzeń. Gdyby nie to, nie miała bym raczej czego się doczepić, ale zwyczajnie brakowało mi tu sensu.
No, ale dosyć marudzenia, bo... Druga część książki już wypada naprawdę dużo lepiej! Jakby autorka dostała porządnego kopniaka i zakasała rękawy do pracy. Akcja rusza do przodu, wreszcie dzieje się coś konkretnego, a sam Pan Vitale staje się dość interesującym mężczyzną. Zakończenie oczywiście nie pozostawia innego wyboru jak tylko wyczekiwać kolejnego tomu, który swoją drogą pojawi się już niebawem.
Czy w takim razie polecam książkę? Owszem, jednak radzę z lekkim przymrużeniem oka przebrnąć przez początek, bo naprawdę warto jeśli chodzi o ciąg dalszy. Może i początek wprawił mnie w konsternację, ale w rezultacie i tak zacieram ręce na następny tom.