Zanim pozwolę ci wejść recenzja

Właśnie skończyłam książkę Jenny Blackhurst „Zanim pozwolę ci wejść”. Jest to moje drugie spotkanie z tą autorka. I niestety drugie nieudane 😒 i tym razem ostatnie. Mam spory problem z jej twórczością. Opis na okładce mocno mnie zachęca, wydaje sie, że będzie to świetna historia. I co? Trochę to zmarnowany potencjał. Coś co na początek kusi i obiecuje, okazuje się być poprowadzone w sposób nudny i mamy wrażenie, że już gdzieś to kiedyś było. Niczego odkrywczego się nie dowiadujemy, znika całe napięcie. Fabuła bardzo podobna do „Dziewczyny które zabiły Chloe”, nic mnie tu jednak nie wciągnęło. Infantylne postacie, małe problemiki urastające do rangi tragedii narodowej, wieloletnia przyjaźń, w której tak naprawdę żadna przyjaciółka sobie nie ufa i nie wierzy w słowa drugiej. Taka głupiutka książka o niczym. Na plus jedynie zakończenie ale i tak jest to jedna z gorszych książek jakie ostatnio czytałam. I o ile poprzednią książkę autorki (mimo, ze przewidywalna) jakoś zniosłam, tak z tą męczyłam się prawie dwa tygodnie bez przyjemności. Zastanawiać mnie zaczęło skąd takie dobre opinie dla autorki? Ja wiem, każdy ma swój gust i czyta co lubi. Ok, ale ciagle widzę jej książki i każdy się zachwyca 🧐 
__________________________
Każda przyjaźń ma swoje tajemnice. Nawet ta, która od lat łączy Karen, Beę i Eleanor. Chociaż zawsze mogły na siebie liczyć, każda z nich ma niezamknięte sprawy z przeszłości. I pozornie idealne życie, które mimo to udało im się zbudować. 
Wszystko jednak zaczyna się sypać, kiedy do drzwi doktor Karen Browning puka nowa pacjentka, Jessica Hamilton. I kiedy z jej ust padają słowa: 
Nie naprawi mnie pani.
Skoro Jessica nie chce się wyleczyć, po co tak naprawdę przyszła? I skąd wie o Karen i jej najbliższych to, co wydaje się wiedzieć? 
Wkrótce życie Karen, Bei i Eleanor zamienia się w koszmar. Nagle trzy silne kobiety stają się osaczone i bezbronne. A demony, o których przez lata starały się nie pamiętać, atakują z najbardziej nieoczekiwanej strony.