Zakład o miłość recenzja

Ile razy bym się nie zarzekała, że więcej nie czytam mafii, tak zza rogu wychyla się dobry tytuł od Autorki, którą znam. No i jak ja mam sobie odmówić? Absolutnie, nie wolno! Wcześniejsze powieści Pisarki były doskonałe, więc i tym razem nastawiłam się na rewelacyjną lekturę. Może trochę na wyrost, bo przecież każdemu może się noga powinąć. Czy jednak pani Agnieszka mnie zawiodła, kolejnym tomem? Nie ma takiej możliwości!

Gemma od lat była chowana pod kloszem rodziny, jednak brat uznał, że ostatni rok studiów może dokończyć na normalnej, pospolitej uczelni. Jak możemy się już domyślić Cristiano to brat z syndromem, w którym za wszelką cenę ma chronić młodszą siostrę, chociażby za cenę życia. Jednak dziewczyna uprosiła o trochę normalności. Tak właśnie trafia na podium i zostaje nagrodą w zakładzie trzech chłopaków, którzy stawiają sobie za cel uwiedzenie jej.

Wstępnie martwiłam się, że pani Bruckner nie do końca pójdzie w kierunku, który wcześniej pozwoliła nam posmakować. Obawiałam się mafijno – szkolnej historyjki, która może mnie zniesmaczyć, ale kurczę, przecież to AGNIESZKA BRUCKNER! Nie może mnie zawieść i oczywiście mnie nie zawiodła. Podobało mi się przede wszystkim to, że jak zawsze postacie są charakterne, a Gemma jest dziewczyną, która nie chce być oceniana przez pryzmat nazwiska czy kasy. Pierwszy pokłon zaliczony. To kobietka, która jest niesamowicie temperamentna, może trochę wyrywna, ale jest świetna i bardzo ją lubię.

O dziwo, również polubiłam jej brata, który naprawdę nie chciał dopuścić do jej krzywdy. To równy gość, sama mogłabym mieć takiego członka rodziny! Elliot początkowo nie zdobył mojej sympatii i chociaż później pokazał, że ma jednak co nieco w głowie, mam wrażenie, że już było za późno, by go polubić. Pierwsze wrażenie zasiało się we mnie tak mocno, że już po ptokach. Nie zmienia to faktu, że z całego serca dopingowałam tej parce, bo przecież każdy chce być szczęśliwy i zasługuje na happy end. Tutaj mamy pokłon drugi, bo Autorka nie poszła na łatwiznę i postanowiła chyba jeszcze więcej kłód i przeszkód rzucić pod nogi bohaterom, w sumie już na samym starcie.

Fabuła oczywiście kręci się wokoło młodszej dwójki, jednak nie mamy tutaj słodkiego romansidła z tłem mafijnym, tylko zderzenie się dwóch różnych światów. Świetnie, że mamy tutaj nie tylko miłość, ale i właśnie klimacik gangsterki oraz emocjonalny wór, który jak otworzymy, to nie ma opcji, żeby książkę odłożyć wcześniej niżeli na ostatniej stronie. Historia ma swoje tempo, nie pędzi na złamanie karku, za co oczywiście należy się pokłon trzeci.

Całościowo mogłabym nie wstawać z kolan od pokłonów, które chciałabym powierzyć Autorce, ale wiem, że ile razy będę sięgać, po jej powieści, nie zawiodę się. Agnieszka dba o uczucia, o efekt, który powala nas na kolana, o różne zawiłości na drodze swoich postaci i o to, byśmy mieli czas na swoiste przemyślenia. Polecam gorąco, no i nie oszukujmy się, czekam na kolejną książkę!