Zagubiony recenzja

Przeszłość nigdy nie umiera, zawsze dogoni teraźniejszość. Nawiedza i dręczy. Czuwa, by uderzyć niespodziewanie. Doświadczamy tego co bieżące, oczekujemy tego co nastąpi, ale to co było, jest w nas. Każdy ma w sobie swoją osobistą prawdę, ukształtowaną przez doświadczenie i świadomość. Demony, które upominają się o uwagę. Nie można się z nich uwolnić. Rozgrywane ciągle na nowo. Tkwią w pułapce myśli i uczuć, które przytłaczają. Życie wciąga niczym ruchome piaski, z których nie można się uwolnić. Przytłacza. Przeszłość, która jest wyznacznikiem przeszłości.

O północy, na Nabrzeżu Rzeźników, gdzie wokół panuje zupełna ciemność i pustka, a skrzypiące łodzie zwiastują niebezpieczeństwo, sierżant Jonah Colley, ma spotkać się ze swoim przyjacielem, którego nie widział od lat. Kiedyś miał inne życie. Rodzinę, szczęście, ale los pokrzyżował plany. Zabrał to co najcenniejsze. Spotkanie, do którego nie doszło zabierze go w rejony trudnej przeszłości.

Simon Beckett powraca w wielkim stylu z fenomenalnym thrillerem kryminalnym. "Zagubiony" to początek nowej serii z sierżantem Colley'em w roli głównej.

Przepadniecie od pierwszych stron. Opuszczony, stary magazyn niepokojąco otuli mrokiem. Wilgoć, ciemność i chłód oraz odgłos zbliżających się kroków przenika. Teraźniejszość przeplata się ze zdarzeniami sprzed dziesięciu lat. Ciężka atmosfera przytłacza i zabiera do wspomnień, które drastycznie bolą i nie pozwalają zapomnieć. Obezwładniające poczucie winy towarzyszy każdego dnia i gniew z bezsilności.

Wydarzenia w magazynie niosą ze sobą wiele niedopowiedzeń. Pamięć zawodzi. Tajemnice towarzyszą nam przez całą powieść. Powoli odsłaniając karty. Napięcie rośnie. Nic tu nie dzieje się bez przyczyny, każde zdarzenie ma swój skutek. Nic nie jest oczywiste. Wystarczy chwila, by fundamenty, na których Jonah budował swoje roztrzaskane życie runęły.

Wszystko prowadzi do przeszłości, która nigdy nie została wyjaśniona. Świetnie wykreowany bohater, okaleczony przez życie. Jego los intryguje. Otulony samotnością i traumami czasów minionych. Z poczuciem straty i beznadziei nie poddaje się.

Pełen żalu próbuje dotrzeć do prawdy, która ma przynieść oczyszczenie. Ktoś krąży wokół niego, podrzuca mylne tropy, kierując na niego podejrzenie. Wszystko po to, by zaskoczyć zakończeniem.

Czekam na kontynuację, a Wy czytajcie! Pochłonie Was do ostatniej strony. Gorąco polecam.