Miasteczko Salem recenzja

„(…) … z rozciętym szeroko gardłem, powieszony głową do dołu niczym świnia w rzeźni. Wpatrywał się w nich niewidzącym, szklanym spojrzeniem wytrzeszczonych oczu.
W jego ciele nie pozostała ani kropla krwi.”

Czytując powieści Kinga nastawiam się na wątki paranormalne i w tym też przypadku tak było. Jednak o ile jestem w stanie pokochać historię za dar jasnowidztwa, uzdrawiania, czy nawet wysysania z żywej istoty życia dla pary, to temat przedstawiony w „Miasteczku Salem” mi nie podszedł.

Świetnie napisana książka, w dużym mierze nawiązująca do mojego wielkiego zainteresowania, jakim są egzorcyzmy, zmieniła się w lekkie rozczarowanie. Miałam ochotę wyć i wrzeszczeć na autora, klnąc na niego, za banały jakimi naszpikował tak świetnie zapowiadającą się powieść.

I tu jestem w kropce. Książka świetnie napisana, co prawda z dużym gronem bohaterów, jednak za to bardzo wyraźnie zarysowanych. Brak nudy, bezsensownej czczej gadaniny. Pierwsza połowa książki zapowiadała się znakomicie, aż do drugiej, kiedy to krew lała się strumieniami, zaś ja nie mogłam zdecydować się czy nie wybuchnąć śmiechem, czy też zacząć walić głową o ścianę. Zakończenie powieści również nie było dla mnie satysfakcjonujące.

„(…) Wieszali ciało wroga lub zdrajcy głową w dół, żeby spoglądał w stronę piekła, a nie nieba. W ten sposób ukrzyżowano Świętego Pawła, łamiąc mu najpierw nogi.”


KILKA GODZIN PO NAPISANIU RECENZJI (z nocy 23 na 24 września 2017)
Nie mogłam zasnąć tej nocy. Tak, tak... książka, którą lekko zgnoiłam, książka, która była moim "małym rozczarowaniem", właśnie ta ów książka wywołała masę koszmarów. To jest tak, jakby sam pan King, opluł mi twarz i zaśmiał się mówiąc: "Widzisz mała kretynko, do czego jestem w stanie się posunąć?". Wytoczono przeciwko mnie całą gromadę duchów, zjaw, wampirów - tego wszystkiego, czym wzgardziłam. Mam za swoje. Dlatego z oceny 6 zmieniam na 7. Na tym powinien polegać romans czytelnika z horrorem - niemoc zaczerpnięcia spokojnego snu.