Zaginione laleczki recenzja

"Znam różnicę między dobrem a złem. Po prostu czynienia zła jest o wiele przyjemniejsze. To jest jak impuls, jak żądza, intensywniejsza niż cokolwiek innego."
~~~
Pierwszy tom cyklu o Laleczkach miałam okazję czytać jakieś półtorej roku temu. Pamiętam, że wtedy byłam całkiem pozytywnie nim zaskoczona, dlatego postanowiłam w przyszłości tę serię kontynuować. Wreszcie nadszedł ten czas i "Zaginione laleczki" trafiły w moje ręce.
Drugi tom ponownie przenosi nas do psychopatycznego umysłu Benny'ego, zafascynowanego swoją najlepsza lalką - detektyw Jade Philips. Kobieta przegrała grę ze swoim wieloletnim oprawcą i ponownie trafiła w jego sidła. Tym razem jednak Benjamin nie pozwoli jej tak łatwo odejść, po drodze pozbywając się każdego, kto może przeszkodzić w jego chorej miłości do Jade. Jednak psychopata nie wie o istnieniu uczucia między jego laleczką, a jej partnerem Dillonem oraz działaniach, które zakochany mężczyzna może podjąć aby uratować ukochaną.
Chyba czas zrobił swoje i wpłynął bardzo na mój odbiór tej serii. Ten tom nawet nie różnił się zbytnio od pierwszego, a mimo to wypadł w mich oczach całkiem słabo. Po tak długim czasie i wielu książkach po drodze, zaczęłam dostrzegać jak pusto napisany jest ten cykl. Charaktery są naprawdę słabo rozwinięte, fabuła bardzo nierozbudowana i momentami cholernie nudzi. Właściwie to nudzi przez większość czasu. Jedyne co faktycznie uważam za plus tej opowieści to fragmenty pisane z perspektywy Benjamina, dzięki którym możemy znacznie lepiej poznać myślenie psychopaty i przewidzieć jego kolejne działania. Oprócz tego mam wrażenie, że autorki na siłę chcą pokazać, że Benny nie jest zły, a po prostu zniszczony, co momentami już irytuje. Mimo małych rozmiarów, książka mnie całkiem mocno wymęczyła i dosyć dużo czasu mi zajęło przebrnięcie przez nią. Obecnie nie jestem nawet pewna czy sięgnę po pozostałe tomy, po tym jak bardzo zmieniła mi się perspektywa względem tej historii. Wiem, że znajdą się tutaj fani tego cyklu i bardzo dobrze. Gdyby cykl się nie przyjął to nie byłby kontynuowany na aż 5 tomów. Do mnie jednak nie przemówił.