Mroczna toń recenzja

Drugi tom serii kryminałów z inspektor Eriką Foster, 'Nocny stalker', kończy się tym, że Erika nie dostaje upragnionego awansu, więc w złości odchodzi z jednostki policji pracującej nad zabójstwami. W tym, trzecim już tomie, pani inspektor jest zesłana do komendy gdzieś na obrzeża Londynu, gdzie walczy z handlarzami narkotyków, nie lubi tej pracy. I właśnie przy okazji poszukiwania na dnie kamieniołomów ładunku narkotyku, Erika odnajduje zatopione zwłoki małej dziewczynki. Szybko okazuje się, że to szczątki siedmioletniej Jessiki Collins, która zaginęła 26 lat wcześniej, ta głośna sprawa jest do dziś nierozwiązana. Erika bardzo pali się do tego, aby poprowadzić na nowo otwarte śledztwo i dostaje je, częściowo dlatego, że każdy traktuje sprawę Jessiki jak śmierdzące jajko; wydaje się, że zagadki jej morderstwa nie można jej rozwiązać po 26 latach, ale nasza pani inspektor nie takie rzeczy rozwikływała....

Poruszające jest, że zaginięcie dziewczynki zniszczyło życie paru osób: matka Jessiki nigdy nie doszła do siebie i wpadła w dziką dewocję, ojciec dziewczynki mówi: „Rozpadliśmy się na kawałki”. Zaś pani detektyw, która prowadziła sprawę 26 lat wcześniej, wpadła w obsesję na temat Jessiki i musiała wcześniej odejść z policji.

Bardzo szybko Erika odkrywa nowe wątki w sprawie, ale są się też siły zainteresowane w tym, aby pani inspektor nie rozwiązała zagadki morderstwa Jessiki, pojawia się na przykład jakiś tajemniczy Jerry, który śledzi jej poczynania.

A w życiu osobistym Erice bardzo doskwiera samotność i o mało co nie idzie do łóżka ze swoim podwładnym, na szczęście wybawia ją od tego siostra, która niespodziewanie zwala się Erice na głowę z trójką dzieciaków. Ale co się odwlecze, to nie uciecze...

Erika jest na swój sposób postacią tragiczną, nie może zapomnieć zmarłego kilka lat wcześniej męża, istnieje dla niej tylko praca, mówi: „Jedyne co potrafię, to być policjantką. Nie jestem żoną i nigdy nie będę matką. Policja to moje życie.” Bardzo to przygnębiające... Ale miejmy nadzieję, że w następnych tomach serii jej sytuacja osobista się poprawi...

A w sprawie kryminalnej wychodzą na jaw różne tajemnice rodziny Jessiki, dzieje się. A rozwiązanie zagadki śmierci dziewczynki jest nieoczekiwane, ale całkiem logiczne.

Książka jest mroczna, tak jak mroczny jest jej tytuł. Ale nie trzyma poziomu poprzednich pozycji z serii, dlatego, że tło psychologiczne czy obyczajowe w zasadzie nie istnieje, za to atutem jest dynamiczna akcja i bardzo dobrze skonstruowana fabuła.