Zacisze 13 recenzja

"Zacisze 13" to [średnie] polskie czytadło kryminalne. Choćbym się bardzo starała, nie jestem w stanie tego tworu nazwać kryminałem, ale po kolei.

UWAGA! SPOILERY!

Jakiś czas temu powzięłam mocne postanowienie czytania książek polskich autorów, jak tylko zobaczyłam więc w bibliotece książkę Olgi Rudnickiej, postanowiłam ją wziąć i szybko przeczytać [zwłaszcza, że czytałam już pochlebne opinie na temat tej książki]. Głównymi bohaterkami 'Zacisza' są dwie przyjaciółki - Marta i Aneta, nauczycielki w liceum w Śremie. Obie rozwiedzione, jedna uparcie sama, druga szukająca nadal swojej połówki. Nauczycielki zamieszkały razem, ale jeszcze przed tym zaczęły się problemy. Zanim Aneta wprowadziła się do przyjaciółki, Marta znalazła w ogrodzie martwego mężczyznę, a następnego dnia, Aneta znalazła niedomagającego włamywacza i dobiła go parasolką. Nie wiedząc co zrobić ze zwłokami w egzemplarzach dwóch, postanowiły wykopać dziurę w piwnicy i tam pochować miłych panów. W międzyczasie wyszło na jaw kilka ciekawych faktów, np. w domku Marty miała być ukryta zrabowana kilka lat temu biżuteria o łącznej wartości ok. 1 mln złotych. Poza tym na horyzoncie pojawili się: były mąż Marty - wyjątkowy palant, matka Marty - trzymająca stronę owego palanta i kręcący się koło domku nauczycielki mężczyzna uparcie próbujący umówić się z nią. Oczywiście, punkt kulminacyjny był 'wielce' emocjonujący i trzymający w napięciu. Nastąpiło rozwiązanie akcji, które pozostawiło mnie mocno zirytowaną. Dlaczego?
Ach! Jak można spokojnie zakopać w piwnicy dwa trupy i nie odczuwać z tego powodu wyrzutów sumienia?! Serio, czy ze mną jest coś nie tak, skoro mnie to oburza? Dziewczyny na końcu postanowiły zostawić sprawę bez zmian aż na rok i dopiero po tym czasie znowu zacząć myśleć co by tu z szanownymi nieboszczykami począć.

Generalnie, lekkie i łatwe w odbiorze czytadło, przyjemne średnio. Można przeczytać jeśli nie ma się nic innego pod ręką, w innej sytuacji "Zacisze 13" to urocze zapewnienie straty czasu.