Wnuczka Fabergé recenzja

"Świat jest opar­ty na cha­osie, nie na lo­gi­ce."

Życie to nieustanne pasmo decyzji i trudnych wyborów, zazwyczaj podyktowanych tym, co w danej chwili uważamy za słuszne. Kierujemy się pozytywnymi intencjami, mimo że konsekwencji naszych działań nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Do znamiennej w skutkach decyzji dochodzi w momencie, gdy carska rodzina oczekuje narodzin następcy tronu, marząc o upragnionym dziedzicu, który zapewni ciągłość ich dynastii. Rodzą się jednak dwie dziewczynki. W tym samym czasie Irina, ukraińska szlachcianka wygnana przez swoją rodzinę, rodzi martwą córeczkę w szpitalu dla samotnych matek. Oficjalnie zamiast radosnych wieści, pojawia się komunikat, że cesarzowa poroniła, co wpływa na losy dzieci, ich rodzin oraz uruchamia ciąg kolejnych wydarzeń.

Jakże piękna i dojrzała jest to opowieść, która wciąga czytelnika w niespokojne czasy, gdy wielka Rosja staje u progu upadku, a rewolucja zbliża się wielkimi krokami. Autorka zabiera nas w podróż do Petersburga ostatnich Romanowów. Choć powieść opiera się na faktach, w dużej mierze jest literacką fikcją. Jej siłą są kobiety – ich emocje, przeżycia oraz trudne doświadczenia z początku XX wieku. Dostrzegamy nie tylko ich codzienne życie, ale także powszechne konwenanse, potęgę sztuki i polityki. Mnogość bohaterów początkowo mnie przytłoczyła, potrzebowałam chwili, by zrozumieć wszystkie powiązania. Z pomocą przyszła umieszczona na wstępie rozpiska dynastii Romanowów i z biegiem kolejnych wydarzeń bez problemu odnajdywałam się w fabule. Poruszyły mnie jawne niesprawiedliwości, z którymi musiały mierzyć się kobiety, a szczególnie losy Iriny, które śledziłam z największym skupieniem. Wyraźnie odczuwalna jest pasja oraz ogromna wiedza autorki, która doskonale wie, jak wydobyć z czytelnika mnóstwo emocji i robi to w perfekcyjny sposób. Nie mogę również pominąć pięknego wydania książki, które prezentuje się zachwycajaco. Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Warto przeczytać, więc serdecznie polecam!