Dobra rodzina recenzja

Reportaż o zbrodni może przyjąć wiele form, od relacji z rozprawy przez chronologiczny opis wydarzeń po próbę ich sfabularyzowania. Każda konwencja ma swoje plusy, choć jeśli chodzi o ten gatunek, to najważniejsze są przecież fakty i obiektywizm. Nic mnie tak nie wyprowadza z równowagi, jak reportaż napisany pod tezę autora, lepiej znoszę pewne podkoloryzowanie na potrzeby splecenia i uzupełnienia historii.
"Dobra rodzina" to powieść oparta na faktach, w której jednocześnie mamy tezę autorki, nie jest ona jednak na szczęście bardzo nachalna. Przed lekturą znałam przebieg prawdziwych wydarzeń, więc miałam już wyrobione zdanie na temat tej sprawy, odmienne od tego, które narzuca narracja prowadzona z perspektywy członków rodziny.
Katarzyna Troszczyńska miała trudne zadanie, ponieważ mimowolnie tego typu reportaże odnoszę do ich mistrzyni, czyli Magdaleny Majcher. W "Dobrej rodzinie" nie odnalazłam tego poziomu empatii i wrażliwości, w zasadzie w ogóle nie poczułam choćby znikomych emocji. I mam przez to pewien dysonans, bo obiektywnie to solidny reportaż i jako suche przedstawienie faktów w klasycznym ujęciu gatunku oceniłabym go lepiej niż w tej fabularyzowanej wersji. Bo chyba po to wchodzi się w narrację oczami uczestników wydarzeń, by czytelnik mógł wczuć się w ich sytuację, a do tego konieczne są opisy przeżyć wewnetrznych a nie tylko zachowań.
Zmiany, które wprowadziła autorka, trochę zaburzyły tę historię. Nie byłam w stanie wyrzucić faktów z głowy i przeszkadzało mi to w odbiorze, zwłaszcza że brak niektórych elementów pasował pod tezę, o której wspominałam na początku. Poza tym, choć lubię konstrukcję, w której narracja jest podzielona między kilkoro bohaterów, w tej książce wprowadziło to sporo chaosu i nie pozwoliło wybrzmieć istotnym wątkom.
"Dobra rodzina" to powieść, która nie sprostała moim oczekiwaniom, bo daleko jej do reportażu, ale też i do dramatu obyczajowego, jakim chyba w założeniu miała być. Myślę, że autorka sama była rozdarta między dwiema konwencjami i ostatecznie nie wpasowała się w żadną.
Moje 5/10.