Zabójca strachu recenzja

W 23 r p.n.e. poeta Horacy rzekł: "Chwytaj dzień, nie ufaj temu co będzie jutro! ... Ja chwytam noc. Dosiadam jej i pędze, jakby była wielkim czarnym ogierem
Christopher Snow, mieszkaniec Moonlight Bay cierpi na bardzo rzadką chorobę genetyczną. Aby żyć, jest zmuszony unikać światła… Od dzieciństwa los skazuje go na życie w świecie mroku, co sprawia, że noc nie ma przed nim żadnych tajemnic. Mimo strasznej choroby, główny bohater powieści Koontza nie jest, jak można by się spodziewać kompletnym samotnikiem. Ma on wiernego psa, przyjaciół, dziewczynę… Na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się być w porządku. Mimo tego pozornego spokoju, coś złowieszczego wisi nad Moonlight Bay… W dniu śmierci swego ojca, Christopher odkrywa przerażająca intrygę, która diametralnie odmienia jego życie… Nie może nikomu zaufać, gdyż każdy może być jego potencjalnym wrogiem. W towarzystwie nieodzownej nocy rozpoczyna prywatne dochodzenie mające na celu rozwikłanie przyczyn dziwnych zdarzeń, jakich staje się świadkiem… i ustalenie, jaki związek z tą sprawą ma jego własna rodzina.
Zabójca strachu jest powieścią łączącą elementy horroru i kryminału. Powieść ta nawiązuje chwilami do wcześniejszej książki tegoż autora pt. „Opiekunowie”. Można się zatem domyśleć, iż również tutaj będziemy czytali o przerażających eksperymentach genetycznych. Jednak w przeciwieństwie do opowieści o Travisie i znalezionym przez niego psie, w „Zabójcy Strachu” możemy odnaleźć dużo większy pierwiastek grozy, który de facto w „Opiekunach” występował w ilości śladowej. Wielką zaletą omawianej powieści jest z pewnością świetnie spleciona intryga, która fascynuje niemal od pierwszej do ostatniej strony. Miejsce, w którym toczą się opisywane wydarzenia budzi autentyczny lek… Moonlight Bay to miasteczko pełne czających się w ciemnościach bestii i szaleńców. Bohaterowie nie są w owej powieści bezbarwni czy sztuczni. Ich postępowanie można oceniać na wielu płaszczyznach. Narracja stoi na wysokim poziomie i jest prowadzona z perspektywy pierwszej osoby. Pozwala to jeszcze bardziej wczuć się w losy głównego bohatera.
Wydarzenia opisywane w „Zabójcy Strachu” rozgrywają się w bardzo wąskich ramach czasowych, nie ma tam zatem miejsca na przestoje w akcji, co sprawia, że książkę tą czyta się niemal jednym tchem. Jak już powiedziałem, powieść ta nie jest w pełni opowieścią grozy. W „Fear Nothing” możemy oprócz horroru wyodrębnić również elementy mrocznego kryminału. Nie sprawia to jednak, że historia traci na swym niepokojącym nastroju. Klimat osaczenia oraz początkowa bezradność bohatera, sprawia, że opowieść tą można z czystym sumieniem polecić nawet ortodoksyjnym zwolennikom, „czystych” horrorów. Nastrój grozy wspomaga tajemnica, jaką owiane jest cale miasteczko i jego mieszkańcy. Autor prowadzi nas stopniowo do finału, który mnie osobiście troche rozczarował, gdyż po misternie konstruowanym klimacie zostaje bardzo niewiele. Finałowa rozgrywka wydaje mi się napisane nieco na siłę, poza tym wszystko toczy się zbyt szybko, co sprawiło, że decydujący moment powieści pozostawia pewien niedosyt.
„Zabójca Strachu” jest książką niewątpliwie udaną, świetnie skonstruowana intryga i doskonały klimat grozy usatysfakcjonuje każdego fana gatunku. Podobno sam Dean Koontz uważa tą powieść za swe najlepsze dzieło - to samo w sobie powinno wystarczyć za rekomendacje!