Za zasłoną strachu recenzja

Książka pt. „Za zasłoną strachu” opowiada o dramatycznych losach Algierki zmagającej się z panującymi w jej kraju zasadami religijnymi, uciekającej przed rodziną, własnym mężem i krajem poszukującej wolności i walczącej z prawem, które nie pozwala jej decydowania o własnym życiu.

Samia przychodzi na świat jako trzecie dziecko w muzułmańskiej rodzinie, jej rodzice nie są zachwyceni tym że jest dziewczynką, traktują ją jak znak zesłany przez Allacha – jak karę.
Samia już od najmłodszych lat pragnie mieć normalne życie, chce chodzić do szkoły, uczyć się, spotykać z przyjaciółmi itp.
Jej matka jest całkowicie posłuszna swojemu mężowi, za to on bez żadnych skrupułów terroryzuje ją swoim zachowaniem.
Samia jest ofiarą rodzinnej tradycji – zostaje wydana za mąż w wieku 16 lat za człowieka, którego nigdy nie widziała na własne oczy, Sami w ogóle się to nie podoba za to jej rodzice są tym zachwyceni.
Życie bohaterki staje się coraz cięższe i coraz gorsze, w domu, w którym zamieszkała z nowym mężem panuje nieznośna atmosfera – Samia jest zastraszana i pomiatana.
Po pewnym czasie domowej pogardy i przemocy bohaterka rodzi najpierw pierwsze dziecko, które zostaje jej odebrane przez matkę, tylko dlatego że jest ono chłopcem, Samia przeciwstawia się coraz częściej co powoduje niezadowolenie całej jej rodziny.
Bohaterka w tej strasznej sytuacji urodziła jeszcze pięcioro dzieci, ale tym razem podjęła desperacką próbę ucieczki z Algierii, życie rzuca jej coraz więcej przeszkód pod nogi, lecz ona się nie poddaje, chce uchronić swoje dzieci przed takim samym losem jaki był jej dany.

Książka jest naprawdę zachwycająca, czyta się ją jednym tchem, tym bardziej że jest to historia prawdziwa. Czytając książkę podziwiałam odwagę, cierpliwość i opanowanie Sami, ponieważ niektóre sytuacje opisane w książce były tak przerażające że nie mogłam uwierzyć w to, w jaki sposób Sami udało się skryć strach, robiła to wszystko tylko dla swoich dzieci by uratować ich przed terroryzmem jaki panował w jej kraju.
Szczęśliwych chwil w książce praktycznie nie ma zbyt dużo, SPOILER! a tą najszczęśliwszą jest jest jednak zakończenie książki, gdy Samia razem ze swoimi dziećmi po bardzo długim czasie włóczenia się po ośrodkach, dostaje mieszkaniem i staje się coraz szczęśliwsza. KONIEC SPOILERA!
Bohaterka będąc w innych krajach niż w Algierii odkrywała że ludzie potrafią być uczciwi i dobrzy, dodawało jej to otuchy i podnosiło na duchu, właśnie przez dobro zwykłych ludzi udało jej się osiągnąć sukces, którym było znalezienie własnej tożsamości.

Ogólnie polecam książkę i daję jej 5 gwiazdek, ponieważ uważam że jest ona naprawdę ciekawa i interesująca.