Siostry Pancerne i pies recenzja

siążka pokazuje spojrzenie na świat przez cztery siostry w różnym wieku, najmłodszą Gienię, która ma swój bajkowy świat i jest bardzo spostrzegawcza, Jaśkę, nastolatkę przechodzącą okres buntu, widzącą problem we wszystkim, najstarszą Różę, która ma określone zainteresowania i jest najbardziej odpowiedzialna z sióstr, oraz Teśkę zapominalską realistkę, wszystkie siostry mieszkają w willi razem z mamą- szaloną ekolożką, oraz psem Paprochem. Przeżywają teraz trudny czas, ale razem starają się przejść przez to z humorem, czy uda im się pokonać wszystkie trudności dzięki sile siostrzanej przyjaźni?

Historia rodziny opisanej w książce Agnieszki Tyszki „siostry pancerne i pies” zabawnie pokazuje nam codzienność w jakiej sami żyjemy, wszędzie możemy zaobserwować podobne sytuacje i problemy i to że często są one po prostu komiczne. W książce znajdziemy pełno śmiesznych stwierdzeń, dylematów, dialogów itd. Autorka inspirowała się różnymi zdarzeniami z życia, ale największą rolę w tym odegrały jej trzy córki, którym, (jak pisze) towarzyszy w codziennych zmaganiach. Najwięcej uwagi poświęcono Róży i Jaśce, wydaje mi się że to dlatego że są one w takim wieku, w którym zachodzi najwięcej zmian. Gdy czytałam książkę uśmiech nie chciał mi zejść z twarzy, bardzo bawiły mnie sytuacje w jakich znajdywały się siostry i to jak starały się z nich wybrnąć bądź je rozkręcić.

Książka jest lekka, napisana młodzieżowy językiem i mimo małej objętości sporo się w niej dzieje, ale nie posiada żadnych kluczowych momentów i treść jest bardzo przewidywalna. Posiada jednak wiele uczuć i emocji, jeszcze jednym jej minusem jest to że jest bardzo krótka, chciałabym przeczytać więcej tak zabawnych historii tej rodziny, ale też z chęcią sięgnę po inne książki z serii „różowe okulary” wydawnictwa Egmont.

Z powieści możemy wywnioskować że warto mieć zawsze przy sobie różowe okulary i spoglądać przez nie na cały świat by oderwać się od szarej rzeczywistości i patrzeć z optymizmem na każdą sytuacje a nawet na każdy problem. Więc polecam tą książkę, najbardziej jednak młodszym czytelnikom i uważam że przy jej czytaniu na pewno u każdego pojawi się uśmiech.