Wiwat małżeństwo recenzja

„Wiwat małżeństwo” to kolejna azjatycka nowela od wydawnictwa Tajfuny. Dzięki tej serii mamy okazję poznać autorów i autorki z pierwszej połowy XX wieku, których twórczość dotychczas nie była tłumaczona na język polski. Dodatkowo wyjątkowość tych pozycji polega na ich konkretnym historycznym umiejscowieniu.

Wstęp do każdej z nich wyjaśnia niuanse, których czytelnik sam nie byłby w stanie wywnioskować. Lubię te wstępy, myślę, że bez nich nie potrafiłabym zrozumieć w pełni tych tekstów.

Tym razem obiecano czytelnikowi „słodko-gorzki portret pewnej epoki i pewnego miasta – Osaki, kulinarnej i rozrywkowej stolicy środkowej Japonii”. Muszę przyznać, że nie udało mi się poczuć tego klimatu, czytając nowelę.

„Wiwat małżeństwo” to opowieść o zakazanej miłości. Chōko rezygnuje z kariery gejszy i związuje się z Ryūkichim, synem handlarza. Związek tej dwójki budzi kontrowersje w społeczeństwie, nie tylko ze względu na zajęcie kobiety, ale również dlatego, że mężczyzna porzuca dla niej żonę i córkę.

Para ma w życiu pod górkę, często ze względu na własne wybory. Kilkakrotnie próbują otworzyć jakiś biznes, aby się utrzymać. Jednak za każdym razem zmuszeni są zaczynać od nowa.

Ryūkichi wielokrotnie zdradza partnerkę z gejszami, przepija zarobione pieniądze, porzuca ją, po czym z wyrzutami sumienia do niej wraca. W międzyczasie pożycza pieniądze na nowy biznes. Historia powtarza się kilkakrotnie.

Zdecydowanie to Chōko „nosi spodnie” w tym związku. Zamartwia się o przyszłość, planuje kolejne przedsięwzięcia, a doprowadzona do ostateczności wylewa swoje frustracje na mężczyznę.

Jej zmagania trochę irytują czytelnika. Chciałoby się nią potrząsnąć i wytłumaczyć, że powinna zakończyć toksyczny związek i zająć się sobą. Najwidoczniej nie potrafiła ona dostrzec powtarzalności zdarzeń, a miłość zaślepiała ją do tego stopnia, że nie widziała wad ukochanego.

W opisie noweli znajdziemy informację, że książka jest zabawna, z czym kompletnie się nie zgodzę. Nie potrafiłam odnaleźć tu humoru. Chyba że otwieranie kolejnych biznesów przez bohaterów i ich kolejne niepowodzenia miały być zabawne? Mnie było ich raczej żal. A zwłaszcza zaślepionej Chōco.

Zakończenie pojawia się tak niespodziewanie, że pozostawia w czytelniku lekki niedosyt. Ma się poczucie, jakby autor po prostu w pewnym momencie znudził się historią i postanowił jej nie kończyć. Odniosłam wrażenie, że historia została urwana.

Niemniej jednak polecam zapoznać się z tą niewielką nowelą, gdyż kreacja postaci jest dość niespotykana jak na wczesne lata XX wieku.